கவர்னர்னா கொம்பா முளைச்சு இருக்குது?

இன்று பெருசா காமெடி எல்லாம் இல்லைங்க.....  பிடிக்காதவங்க,  "அபௌட் டர்ன்,"  ப்ளீஸ்.  இல்லை, அப்படி என்னதான் வெட்டி பேச்சு பேசப்  போறா என்று ஒரு ஆர்வத்துல இருக்கிறவங்க மேற்கொண்டு  வாசிங்க.

நாங்கள் வழக்கமாக செல்லும் ஆலயத்தில்,  ஒரு விழா.  அங்கே Buffet style dinner இருந்தது.   நாங்களும் மற்றவர்களுடன் வரிசையாக நின்று கொண்டு இருந்தோம்.  நீண்ட வரிசையில்,   மிகவும் பின்னால்தான் நாங்கள் நின்று கொண்டு இருக்க, எதேச்சையாகத் திரும்பி பார்த்தேன்.  எங்கள் பின்னால்,  எங்கள்  'பங்கு கோயில் தந்தை'  (Parish Priest) மற்றும்  Diocese Bishop இரண்டு பேரும்  உணவுக்காக வரிசையில் நின்று கொண்டு இருந்தார்கள்.  அவர்களது humility பார்த்து அசந்து விட்டு, ஊரு பழக்கத்திற்கு மரியாதையுடன், "Father, why don't you sit down?  We can bring some food and serve you, " என்று சொன்னதும் ஆச்சர்யமுடன் பார்த்தார்கள்.  "Thank you.  We are fine. we will serve  ourselves,"  என்று சொல்லிவிட்டு எங்களுடன் மிகவும் சாதரணாமாக உரையாட ஆரம்பித்தார்கள்.

அடுத்த அதிசயமாக, நாங்கள் சாப்பிட்டு முடித்து விட்டு,  dessert (இனிப்பு)  சாப்பிட ஆரம்பித்த வேளையில், எங்களுக்கு முன்பே சாப்பிட்டு முடித்து விட்டிருந்த   Parish Priest,   ஒவ்வொரு டேபிள் ஆக சென்று சாப்பிட்டு முடித்தவர்களின் தட்டுக்களை எடுக்க ஆரம்பித்து விட்டார்.   ஒரு பெரிய basin உள்  எல்லாவற்றையும்  வைத்து எடுத்துக் கொண்டு போய்,  கழுவும் இடத்தில் கொண்டு போய் வைத்து விட்டு வந்து கொண்டு இருந்தார்.

எந்த வித மரியாதையும்,  சேவையையும் எதிர் பார்க்காமல், தன் பங்கு கோயிலின் வேலைகளை முடிந்த அளவு தானே செய்து கொண்டு இருந்தவரை பாராட்டி விட்டு பேச்சு கொடுத்தோம்.  தன்னடக்கத்துடன் சிரித்துக் கொண்டு,  எங்களிடம்  சொல்லிய விஷயங்கள், எங்களை ஆச்சர்யப் பட வைத்தன.

"எந்த ஒரு பதவியும் -  அது தரும் மரியாதையும் மதிப்பும் அந்த பதவி உள்ள வரைதான்.  அதை யாரும் மறக்காமல் இருந்து கொண்டு,  அந்த பதவியில் இருக்கும் போது கர்வம் இல்லாமல்,  பொறுப்புடன் தங்கள் கடமையை செய்தால்தான்  பதவி போன பின்னும் மக்கள் மனதில், தனி அன்பும் மதிப்பும் இருக்கும்.  நீங்கள் இந்தியாவில் இருந்து வந்து இருப்பதால், இங்கு நடந்த ஒரு கதை உங்களுக்கு தெரியுமா என்று தெரியவில்லை. சொல்கிறேன்.

கிறிஸ்டியன் ஹெர்டர்  (Christian Herter)  என்பவர்,  Massachusetts மாநிலத்தில் கவர்னர் ஆக இருந்து விட்டு,  இரண்டாம் முறையாகவும் அந்த பதவிக்காக தேர்தலில் நின்றார்.   காலையில் இருந்து சாப்பிடாமல்,  தேர்தல் விஷயமாக அங்கும் இங்கும் வேலை நிமித்தம் அலைந்து கொண்டு இருந்தவர்,   மதியம் மிகுந்த பசியுடன்,  ஒரு ஆலயத்தில் நடந்து கொண்டு இருந்த Barbecue உணவுக்கு வந்தார்.  வரிசையில் நின்று,  தன் முறை வரும் வரை காத்து இருந்தவர்,  மற்ற சைடு டிஷ் வாங்கி கொண்டு,   தன் தட்டை கோழி பரிமாறி கொண்டு இருந்த பெண்ணிடம் நீட்டினார்.  Barbecue chicken piece ல் ஒரு துண்டு மட்டும்  வைத்து விட்டு, அடுத்தவருக்கு பரிமாற அந்த பெண் முனைந்தார்.  

மிகுந்த பசியுடன் இருந்த கவர்னர்,  " Excuse me.  எனக்கு இன்னொரு துண்டு சிக்கன் தர முடியுமா?" என்று கேட்டார்.
 அந்த பெண்ணும், " மன்னிக்கவும்.  ஒரு ஆளுக்கு ஒரு சிக்கன் பீஸ் தான் தர வேண்டும் என்று எனக்கு உத்தரவு இருக்கிறது," என்றாள்.
 
பொதுவாக எளிமை விரும்பியான கவர்னர்,   பசியினால்  தனது பதவியின்  பலத்தை பார்க்க முடிவெடுத்தார்.
"நான் யார் என்று உங்களுக்கு தெரியுமா?  நான் தான் இந்த மாநிலத்தின் கவர்னர்."
அந்த பெண்ணும் விடாமல்,  " நான் யார் என்று உங்களுக்கு தெரியுமா?  இந்த கோழி ரோஸ்ட்டை  சரியாக பரிமாற அதிகாரம் கொடுக்கப்பட்டுள்ள பெண்.  இப்பொழுது அடுத்தவர்க்கு வழி விடுங்க, " என்றார்.
("Do you know who I am?   I am the lady in charge of the chicken to be served. Now move along, mister!")

கவர்னர் ஆக இருந்தாலும்,   அந்த இடத்தில் அவருக்கு அதிகாரமோ சலுகையோ இல்லை. அந்த பெண்ணின் பொறுப்புக்கும் கட்டளைக்கும் கட்டுப்பட்டவர் தான் கவர்னர் என்பதை புரிந்து கொண்டவர்,  தனக்கு கொடுக்கப்பட்ட உணவுடன் மறு பேச்சு பேசாமல் சென்றார்.

அவரவர் தங்கள் பணியில், தங்களுக்கு கொடுத்து இருக்கும் கடமைகளை தாழ்மையுள்ள மனசாட்சியுடன் செவ்வன செய்ய வேண்டும்.   இதில் ஆணவம்  எதற்கு?  பதவி தரும் மரியாதையில் மயங்கியவர்கள்,  பதவி போன பின், மன உளைச்சல்க்கு தான் ஆளாக வேண்டும்," என்று சொல்லி முடிக்கவும்,   எனக்கு தலை சுற்றி கீழே விழாத குறை.

என்னங்க...... ஒரு பந்தா செய்யத் தெரியாத அரசியல்வாதியா?    நிஜமா -  இதற்காகவே ஒரு பாராட்டு விழா எடுத்து,   பெரிய மாலை போட்டு,  பொன்னாடை போர்த்தி,  தங்க கேடயம் கொடுத்து,  ஜால்ரா அடித்து - சே, ச்சே,  தப்பு ....தப்பு...... வாழ்த்தி பேசி,   முதலிடம் முன்னுரிமை கொடுத்து,  காலில் விழுந்து,  தலையில் தூக்கி வைத்து கொண்டாடி, .............   ஓ!

ஆமா, நம்மூரில் அரசியல் வாதிகளுக்கு இம்பூட்டும் பண்றாங்களே, இது தனிப்பட்டவரின் மனிதாபிமானத்துக்கு கொடுக்கிற மரியாதையா? இல்லை, அவரின் பதவி செல்வாக்குக்கு கொடுக்கிற மரியாதையா? இல்லை,  அவரின் பண பலத்துக்கு கொடுக்கிற மரியாதையா?  இல்லை, இத்தனையும் பண்ணலைனா,  வூட்டுக்கு ஆட்டோ வருமே, அந்த பயத்துல பண்ற மரியாதையா?   இல்லை, இப்படி பண்ணா, நமக்கும்  சந்தடி சாக்குல கொஞ்சம் ஏதாவது பலன் கிடைக்குமே என்று நினைத்து கொடுக்கிற மரியாதையா?    ம்ம்ம்ம்ம்ம்.........  என்னவோ போங்க...... அந்த காலத்துல இருந்து அரசனை துதி பாடி..... துதி பாடி............................. ஜனநாயக நாட்டிலேயும் ஜால்ரா அடிக்கிறதே  புளப்பா போச்சு!

 இந்த மாதிரி, நம்ம ஊரிலேயும் இருந்த நல்ல அரசியல்வாதிகள் பத்தி - நடந்த சம்பவங்கள் பற்றி மக்கள் மறந்து போகாம இருக்க நிறைய எழுதுங்கப்பா ..... இல்லைனா, இப்போதைக்கு:

"கடமை (குடும்பத்துக்கு மட்டும்)

கண்ணியம் (அப்படினா கிலோ என்ன விலை?)

கட்டுப்பாடு (ஹா, ஹா, ஹா, ஹா, ..... செம.....)"

என்று சொல்றவங்களை மட்டும் தெரிஞ்சுக்கிட்டு, மக்கள்  நொந்து நூடுல்ஸ் ஆகித்தான் இருப்பாங்க....
என்ன என்னவோ கொள்கை, கோட்பாடு, தேர்தல் அறிக்கைகள் கொடுத்தாலும்,  எந்த அரசியல்வாதியும் சொல்ல வருவது என்னவென்றால்,  " நான் காமெடி பீஸ் ஆவதை தடுக்க, மக்களை காமெடி பீஸ் ஆக்கிடுவேன்." 
  
ஹையோ, ஹையோ...... சர்ச்க்கு போனோமா - சாமி கும்பிட்டோமா - சாப்பிட்டு விட்டு வந்தோமானு இல்லாம,  ப்லாக் இருக்கிற தைரியத்துல, இப்படி புலம்ப  வச்சுட்டாங்களே!