திருமண photo

திருமண நாளில் தம்பதியை நிற்க வைத்து ஒரு போட்டோ எடுத்து பெரியதாய் enlarge பண்ணி நல்ல frame போட்டு ஹாலில் முக்கிய இடத்தில் மாட்டி வைத்தால் அருமையாக இருக்கிறது. எத்தனை ஆண்டுகளுக்கு என்பதுதான் கேள்வி.
அநேகமாக பொண்ணு அமைதி புன்னைகையிலும்  மாப்பிள்ளை அதிகார புன்சிரிப்பிலும் இருக்கும் போட்டோ அந்த photo ஒன்றாக தானிருக்கும்.   ஹா, ஹா, ஹா,.....


மனிதன் நாள்தோறும் குணத்தில் மனதில் மாறுகிறானோ என்னவோ ஆனால் உருவத்தில் மாறிக் கொண்டுதான் இருக்கிறான். அதற்கு இந்த photokkal சாட்சி. சிலர் இதற்கு விதி விலக்காக இருந்தாலும் பலருக்கு இதுதான் இயற்கையின் நியதி. சில சமயம் அந்த photovil உள்ளவர்களும் நாம் நேரில் பார்ப்பவர்களும் ஒரே ஆட்கள்தானா என்ற கேள்வியும் எழாமல் இல்லை.


நான்  சிவாஜியும் K.R.விஜயாவும் இணைந்து நடித்த சில  படங்கள் பார்த்து இருக்கிறேன். கே டி.வி. classic matinee எதற்கு இருக்கிறது?  அவர்கள் இருவரும் நடித்து வந்த படங்களில் என் all-time favorite movie, "திரிசூலம்" தான். அட ...அட.... என்ன ஒரு entertainment ..... movieyil இருவரும் முதலில் இளஞ்ஜோடி.  பின் 25 வருடங்கள் கழித்து பார்த்தால் அணிலை தடவி நன்றி தெரிவித்து விட்டு ராமர் K.R.விஜயாவின் தலையையும் தடவி நன்றி சொல்லியிருப்பார் போல. அணிலுக்கு முதுகில் விழுந்த கோடு மாதிரி இப்ப இவர் தலையில் வெள்ளை கோடு இருக்கும். அம்மாவுக்கு வயசு ஆச்சாம்.  ஐயாவுக்கு தாடி வந்து (disguiseil கதை படி இருக்கிறார்) அதே போல் சில வெள்ளை கோடுகள், யாரோ வெத்திலைக்கு சுண்ணாம்பு தடவிட்டு இவர் தலையில் இங்கே அங்கேன்னு விரலை தடவி துடைச்ச மாதிரி இருக்கும். இது ஐயாவுக்கு வயசு ஆச்சாம். மத்தப்படி ஒரு changeum குறுப்பிடும்படி இருக்காது. சிவாஜி character, Himalaya Hair loss creamai ஒரு வயதில் இருந்தே use பண்ணியிருக்கும் போல. ஒரு முடிகூட கொட்டி இருக்காது. விஜயா character, சுமதி, முதல் சீன் இருந்தே முதிர் கன்னியாக இருப்பாதல் இப்ப ஒண்ணும் மாறலை.


நான் என் கணவரை முதலில் பார்த்ததும் அவர் தலை முடியும் கண்களும் மூக்கும் என்னை மயக்கி கனவுலகில் டூயட் பாட வைத்தன. "காதலில் விழுந்தேன்" படத்தில் வரும் ஒரு பாட்டை போல, "உன் தலை முடி உதிர்வதை கூட தாங்க முடியாது அன்பே....." ஆனால் திருமண வாழ்க்கை என்னை இப்போ practical personaa மாத்திருக்கு. அப்படி பாடிக்கிட்டு இருந்தா இந்நேரம் நான் ரொம்ப தாங்க முடியாம ICU வில் அட்மிட் ஆகி அங்கிருந்துதான் "blog"க வேண்டும் - புலம்ப வேண்டும். இப்போ அவர் தலைமுடி புல்வெளி தரையில் உதய சூரியன் ஐய்க்கியமானது போல இருக்கும்போதும் என்னால் காதலிக்க முடிகிறது.


பெரும்பாலான ஆண்கள், "இரண்டு மனம் வேண்டும். இறைவனை கேட்பேன். கட்டிக்கிட்ட உருவத்தை மறக்க ஒன்று; இப்ப இருக்க உருவத்தை சகிக்க ஒன்று....." என்று மனதிக்குள் மனைவி குறித்து  பாடிக்கொண்டு இருக்கலாம். என் கணவரும்   "நீதானா அந்த குயில்???" என்று கேட்டு பாடும் அளவுக்கு நான் உருவத்தில் மாறி விட்டேன். முதலில், "உன் இடுப்பு மடிப்பில் என்னை மடிப்பாயா?" அப்புறம், "அப்படி மடிச்சிராத. மூச்சு முட்டி செத்துருவேன்."


அதுக்காக உனக்கும் கல்யாணம் ஆகி 25 வருடங்கள் ஆயிட்டா என்று கேக்காதிங்க. அதுக்கு முன்னாலேயே, ரெண்டு பிள்ளைகள் பெத்ததற்கே இந்த நிலைமை. அப்போ, இன்னும் எப்படியோ?


அந்த திருமண photo இப்ப நம்மை, "எப்படி இருந்த நான் இப்படி ஆயிட்டேன்" என்று புலம்ப வைக்க நடு வீட்டில் இல்லை. ஆனால் திருமண வாழ்வின் உன்னதத்தை சொல்ல இருக்கிறது. இரண்டு  strangers ஒன்று சேர அந்த உருவம்,  பருவம் தேவை பட்டது. ஆனால், இப்ப looks போன பிறகும் முன்பை விட அதிகம் விட்டு கொடுத்து இன்னும் நேசித்து சகித்து  சேர்ந்து வாழும்போது புது அர்த்தம் தருவதை அந்த photo நினைவுபடுத்துகிறது. "உன் அழகை மட்டும் இல்லை, அதிலும் ஆழமாய் உன்னை உனக்காக நேசிக்கிறேன்" என்கிறது. அப்படித்தான் என்று நான் நினைக்கிறேன்.  என் கணவர் வேறு விளக்கம் தரலாம்.


 Going back to the movie, "திரிசூலம்": "சுமதி, உன்னால் இந்த குங்குமத்திற்கு அழகா? இந்த குங்குமத்தால் உனக்கு அழகா?" என்று ஒரு classic வசனம் வரும். அதை வைத்து, " உன்னால் இந்த சல்வாருக்கு அழகா இந்த சல்வாரால் உனக்கு அழகா?" என்று இப்போது கலாய்க்கும் அளவுக்கு solomon வந்து விட்டார்.