ஒரு சிரிப்பின் வலி

போன பதிவில் ஒருவர், நான் கொஞ்சம் சீரியஸா சில விஷயங்களை எழுதலாமே என்று பின்னூட்டம் போட்டிருந்தார். எனக்கு சுகமில்லை என்றால்  கூட சீரியஸ் ஆகுமா என்று என் நெருங்கிய நண்பர்கள் என்னை கேலி செய்வதுண்டு. அதனால், நமக்கு நல்லா வரும் சிரியஸ் விஷயத்தை பற்றியே ஒரு ஆராய்ச்சி பண்ணலாம் என்று முடிவு பண்ணி, இதோ ஒரு பதிவு:


"கடி"த்தாலும் சிரிப்பு:

வாய் விட்டு சிரிச்சேன் அப்படிங்குறாங்க. எனக்கு புரியவில்லை. வாயாலே தானே சிரிப்போம். வாயை விட்டுட்டு எப்படி சிரிக்க முடியும்?

சிரித்து வாழ வேண்டும்:
திரு. NSK அவர்கள், ஒரு பாடலில் நிறைய விதங்களில் சிரித்து காட்டியதாக என் அப்பா சொல்வார்.

யோசித்து பார்த்தேன். சிரிப்பில் தான் எத்தனை உணர்ச்சிகள் ஒளிந்து கொள்கின்றன?
அத்தனை உணர்ச்சிகளையும் சிரிப்பில் காட்டி, சிரித்து வாழ வேண்டும் போல.

புன் சிரிப்பு
சந்தோஷ சிரிப்பு
குதூகல சிரிப்பு
ஆதரவு சிரிப்பு
குழந்தை சிரிப்பு

தெய்வீக சிரிப்பு
சிறு புள்ள (த்தனமான) சிரிப்பு
காரிய சிரிப்பு
கன்னியின் சிரிப்பு

மயக்கும் சிரிப்பு
வெட்க சிரிப்பு
வெற்றி சிரிப்பு
ஆணவ சிரிப்பு
அலட்சிய சிரிப்பு
கேலி சிரிப்பு
கிண்டல் சிரிப்பு
நக்கல் சிரிப்பு
அசட்டு சிரிப்பு
நமட்டு சிரிப்பு
கேன(த்தனமான) சிரிப்பு
கிறுக்கு(த்தனமான) சிரிப்பு  (லூசு சிரிப்பு)
கோப சிரிப்பு
கொக்கரிக்க சிரிப்பு
எகத்தாள சிரிப்பு
வில்ல (த்தனமான) சிரிப்பு

வில்லங்க சிரிப்பு
அவமான (படுத்த) சிரிப்பு

கேவல சிரிப்பு
விரக்தி சிரிப்பு
சோக சிரிப்பு
இன்னும் சில உணர்வுகள், அந்த சிரிப்புக்கு பின்னால். பயங்கர சிரிப்பையும் சேர்த்துக் கொள்ளலாமோ?

தலையில் அடித்து கொண்டு சிரி:

எங்கள் ஊரு சிங்காரி - யார் அவள்?
இவள் நடந்தால் காம நெடி.
இவள் சிரித்தால் காமெடி.
இவள் பேசினால் செம கடி.
இவள் பார்த்தால் செத்து மடி.
இவளிடம் இல்லாத சரக்கு -
சில நூறு இருக்கு.
எங்கள் ஊரு சிங்காரி - யார் அவள்?
இட்லி ஊரில் பட்லி இவள்.
வட இந்திய ஊர்கள்,
சிங்கார சென்னைக்கு தந்த
வரமா? இல்லை, சாபமா? - இவள்
ஒருத்தியா, இல்லை புற்றீசலா?
bollywoodil போணி ஆகாத இவள் தேவை -
kollywoodil துணி இல்லாத கலை சேவை.
தமிழ் பட heroine -
என்ற பெயரில் நமக்கு அஜீரணம்
கொடுக்கும் இந்த மைதா மாவு போண்டாக்கள்.
--------ஒண்ணு ரெண்டு படங்களில் தலையை (ஓகே, ஓகே, "உடம்பு" பூரா ) காட்டிட்டு காணாமல் மறைந்து போகும் கதாநாயகிகளுக்கு சமர்ப்பணம். இந்த நடிகைகள், success ஆனால் கோயில் கட்டி ஆடு பலி கொடுக்குறாங்க. இல்ல, அதுக்கும் ஒரு படி மேல போய், டிவி ஸ்டேஷன் வச்சு, செம்மொழி தமிழையே பலி கொடுக்குறாங்க. புளப்பு சிரிப்பாய் சிரிக்குது. தலையில் அடித்து கொண்டு சிரிக்கும் இந்த சிரிப்புக்கு தமிழ்  நெஞ்சு வலிக்க வேண்டியதுதான்.
மற்றுமொரு டிவியில் ஒரு அவஸ்தை சிரிப்பை வச்சுகிட்டு ஒருத்தர்,  தன் புளப்பை நடத்திக் கொண்டு, நம்மை கஷ்டப் படுத்தி கொண்டு இருக்கிறார்.

சிரித்தாலும் ஏனோ  வலிக்குது: 

கொல் என்று சிரித்தாள்.
சிரிச்சி சிரிச்சி வயிறு புண்ணாயிருச்சி.
ரொம்ப சிரிச்சி வாய் வலிக்குது.
கீழே விழுந்து உருண்டு சிரிச்சேன்.
நல்லா  சிரிச்சதுல, கண்ணுல தண்ணியே வந்திட்டு.
மொக்கை போட்டான். ரத்தம் வந்துச்சு.

ஏன், ஏன், ஏன், ஏன்...............???
சந்தோஷத்தால் வரும் வலி, ஒரு சுக வேதனையோ?
நோகும் வரை சிரிப்பதில் தான் சந்தோஷத்தின் உச்சம் இருக்கிறதா?
வலி கொண்டுதான் சிரிப்பின் வலிமையையும் அளக்கப்படுகிறதா?
துன்பம் வரும்போது சிரிப்பவர்கள், சோகத்தில் இன்பம் காண்கிறார்களா?
இல்லை, சிரித்து சோகத்தின் கடுமையை குறைத்து கொள்கிறார்களா?

இன்று என் ஆருயிர் அப்பா என்னை விட்டு மறைந்து, 18 நாட்கள் ஆகிவிட்டன. அவரை நினைத்து அழ உட்கார்ந்தால் கூட, அவரின் மித மிஞ்சிய நகைச்சுவை உணர்வின் நினைவலைகள் எனக்குள் வந்து என்னை சிரிக்க வைக்கிறது. சிரிக்கிறேன் - - - - - வலிக்கும் வரை, "வலி"யை மறக்க .............. !