மியாமி பீச் "அழகி" ல்

Miami Beach ...................

  ஒவ்வொருத்தருக்கும்,  ஒவ்வொரு சம்பவம்,  ஒரு இடத்தை பற்றி மனதில் ஆழமாக பதிந்து விடுகிறது.  நீங்க ஒரு இடத்தை சுற்றி  பார்க்க  போகும்போது ஏதாவது நடக்கணும். (Newton மட்டும்தான் விதி வச்சுக்கணுமா?)

Chitra's law # 1: நல்லதாக இருந்தால் பெரு மகிழ்ச்சி. "நாங்க அங்க போனோம்.  நல்லா enjoy பண்ணினோம். திரும்பி இப்படி எப்படா போவோம்னு இருக்கு " என்கிறோம்.  so, every good sambavam brings an actual positive reaction to that place.

Chitra's law # 2:  அதே இடத்தில் பிடிக்காதது வேண்டாதது நடந்திருந்தால் "அந்த இடத்துக்கு இனி யார் போவா? அப்படி அங்க என்ன இருக்கு?" என்கிறோம். so, every negative sambavam brings a bad reaction to that place.

அதாகப்பட்டது,  மேட்டர் இடத்தில் இல்லை.  ஒரு இடத்தை விட அந்த இடத்தில் நடப்பவை, அனுபவித்தவை  தான்,  நம் உணர்வுகளை தொடுகிறது...... மனதில் நிற்கிறது.

Miami இல் இருக்கும் சில beach களில் Crandon Beach ஒன்று   ................
என் கணவருக்கும் நண்பர்களுக்கும் rule # 1 apply ஆக்கிய  அதே வேளையில் எனக்கு rule # 2  apply ஆக்கிய  இடம்.

ஒரு சமயம், என் பிறந்த நாளை,  நண்பர்களுடன் Crandon பீச்சில்  போய் கொண்டாட  என் கணவர் பிளான் செய்து வைத்து இருந்தார்.  எல்லோரும் போனோம். நீச்சல் தெரியாத என்னையும் கடலில் ஆட்டம் போட தள்ளி விட்டார்கள். இவர்கள் என் நண்பர்களா,  இல்லை எதிரிகளா - பிறந்த நாள் அதுவுமா என்னை கொல்ல பாக்குராங்களேனு கத்தினேன். எங்கள் நண்பர், Paul,  "திருநெல்வேலிய தேடுது தேடுதுன்னு சாலமனை  படுத்துறீங்களே, அப்படியே direction பாத்து போனா, தூத்துக்குடி அல்லது திருச்செந்தூர் வரும். அங்கே இருந்து ஒரு மணி நேரம்தான்" என்று பாளையங்கோட்டைக்கு வழியக் கேட்டா,  பரலோகத்துக்கு வழி சொன்னார்.

தாமிரபரணி  கரையை விட Crandon கடற்கரை அருகில் இருந்ததால் தண்ணீரை விட்டு வெளியே கரைக்கு  வந்தேன். ஒரு beach-walk போகலாம் என்று தோன்ற,  சாலமனை  தேடினேன். சற்று தள்ளி 2 pieces swim-suit அணிந்த சுந்தரிகள் குளித்து ஆட்டம் போட்டு கொண்டிருந்ததற்கு அருகில்,  எங்கள் நண்பர்கள் ரெண்டு பேர்களோடு  சேர்ந்து  கொண்டு கடல் நீரில் throw-ball ஆடுவதாக இருந்தார். இப்படி நீரில் விளையாடும் போது வேர்வை கடலா,  ஜொள்ளு கடலா  என்று  தெரியாது பாருங்கள்.

பிறந்த நாள் எனக்கு -   கொண்டாட்டம்  அவருக்கு!

என் தோழி,  லிண்டாவுடன் வாக் போய் விட்டேன்.

ஒரு மணி நேரம் கழித்து நானும் லிண்டாவும் திரும்பி வந்து பார்த்தால்,  எங்கள் மக்காவை காணோம். அவர்கள் எல்லோரும் Beach volley-ball விளையாட போயிருக்கலாம் என்று லிண்டா சொன்னாள்.  அங்கும் இல்லை.  இவர்களை தேடிக் கொண்டு வந்து கொண்டிருந்த போது,  கண்களை கசக்கி கொண்டு பார்த்தேன் - நான் பார்க்கும் காட்சி நிஜம்தானா?

அங்கிருந்த தென்னை மரம் ஒன்றில் சாலமன் பாதி ஏறியபடி - மரத்தை தழுவியபடி - உட்கார்ந்தது போல் தொங்கி கொண்டு இருந்தார். மரத்தின் கீழே,  இவர் விழுந்தாலும் பரவாயில்லை, மரம் விழுந்து விடக் கூடாது  என்பது போல் மரத்தை தாங்கி பிடித்தபடி, Paul உடன்  மற்ற  நண்பர்களும் நின்று கொண்டு இருந்தார்கள். நான் கத்தியபடி ஓடி வந்தேன். எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. நல்லாத்தானே எல்லோரும் தண்ணீரில் ஆட்டம் போட்டு கொண்டிருந்தார்கள். பின்னே எப்படி மரம் ஏற  வேண்டி வந்தது? நான் நிஜமாகவே கடல் பயணத்தை ஆரம்பித்து விட்டேனா என்று மரத்தில் இருந்து பார்க்கிறாரா? ஒன்றும் புரியாமல் பயந்து கத்தியபடி ஓடி வந்தேன்.

"Paul, Paul, என்னாச்சு? ஏன் இவர், இப்படி பாதி மரம் ஏறியிருக்கிறார்?" என்று கேட்டு கொண்டே வந்தேன்.
Paul, எனக்கு பதில் சொல்லாமல் வேறு எங்கோ மற்றவர்களுடன்  பார்த்து கொண்டிருந்தார். லிண்டா என் தோள் பிடித்து அமைதி படுத்தினாள்.
Paul  மெல்ல திரும்பி,  என்னை பார்த்து, "ஒண்ணும் இல்லை, சித்ரா. volley-ball விளையாடி கொண்டிருந்தோம். பந்து தென்னை மரம் மேலே மாட்டி கொண்டது. எப்படி எடுப்பது என்று தெரியவில்லை.  உங்க ஆளு, மரம் ஏறி பந்து எடுக்க முயற்சி பண்ணுவதாக சொன்னாங்க. ஆனால்  பாதி மரத்துக்கு மேல் ஏற முடியவில்லை. அதான்."

நான் லிண்டாவை பார்த்து உதவிக்கு police or fire-engine service  கூப்பிடும்படி சொன்னேன்.
மேலிருந்து சத்தம்:  "வேண்டாம்.   நானே மெல்ல  இறங்கிடுவேன்."
Paul ஏக்கத்துடன், "solomon got the best seat in town.  அங்க பாருங்க. கூட்டத்தில் எங்களுக்கு சரியா தெரிய மாட்டேங்குது.  அவருக்கு  பிரச்சினை இல்லை."
"என்ன கூட்டம்? என்ன பிரச்சினை?" என்றேன் பதட்டத்துடன்.

லிண்டா விரல் காட்டிய திசையில், ஒரு topless model அழகி,  ஒரு calendar photo-shoot  ஒன்றுக்காக  பல போஸ் களில் சிரித்து கொண்டு இருந்தது அரை குறையாக கூட்டம் நடுவில் தெரிந்தது. முதலில் பயத்தில் கத்தியவள் இப்பொழுது கோபத்தில் கத்தினேன். வேறு என்ன செய்ய?  மரம் ஏறியா உதைக்க முடியும்?

இன்று வரை, என் ஆளு  தான் பந்து எடுக்க மட்டும் போனதாகவும்,  பாதி மரம் ஏறியதும் களைத்து போனாதாகவும் சிறிது நேரம் உட்கார்ந்து விட்டு இறங்கி வந்ததாகவும் கூறுகிறார். பனை மரத்தின் அடியில் குடித்தது பால்தானாம் - கள் இல்லையாம்.   "நம்பிட்டேன்."

There is never a dull moment in our happily married life.  :-)