நல்லா படிச்சீங்களா?

தமிழ்மண 2010 விருதுகளை  வென்ற அனைத்து பதிவுலக நண்பர்களுக்கும்,   எனது மனமார்ந்த வாழ்த்துக்களும் பாராட்டுக்களும் சொல்லிக்கிறேன்ங்க! 

எனது கல்லூரி தோழி உமாவை, நான் சென்ற முறை திருச்சி சென்ற பொழுது, சந்திக்கும் வாய்ப்பு எனக்கு கிடைத்தது. 

அப்பொழுது உமா, பள்ளியில் படித்து கொண்டு இருக்கும் தன் மகளை அறிமுகம் செய்து வைத்தாள்.
" நல்லா படிக்கிறியா?"
இப்படி ஒரு மெகா புளித்து போன  கேள்வி கேட்ட வாய்க்கு, அவள் எனக்கு உடனே ஒரு டம்ளர்  தண்ணியில "Eno fruit Salt" போட்டு கலக்கி கொடுத்துருக்கணும்.   செய்யல..... நல்ல பொண்ணு!

"நல்லா படிக்கிறேன். கிளாஸ்ல first .  நீங்க என் அம்மா கிளாஸ் மேட் தானே?  எங்க அம்மா எப்படி படிப்பாங்க?", என்று கேட்டாளே பார்க்கலாம்.
"உங்கள் அம்மாவும் கிளாஸ் first ஆகத்தான் இருந்தாங்க," என்று உண்மையைத்தான் சொன்னேன்.
இருந்தாலும், நம்பாத மாதிரி ஒரு லுக் விட்டாள்.
"அம்மாவோட friend ல. அப்படித்தான் சொல்வீங்க."

நல்ல வேளை,  "நான் நல்லா படிக்கிறேனா என்று கேள்வி கேட்டீங்களே. நீங்க எப்படி?", என்று என்னை பார்த்து..... என்னை பார்த்து...... என்னைத்தான் பார்த்து..... பதில் கேள்வி கேட்டு வைக்கவில்லை.  ஸ்ஸ்ஸ்..... யெம்மா.... "எஸ்" ஆயிட்டேன்! 

அவர்கள் வீட்டில் இருந்து திரும்பி வந்து கொண்டு இருந்தபொழுது....  மனதில்  "flashback....." ஓடாமல் இருக்குமா?

நான் படித்த கான்வென்ட்டில் டென்த் வரை, இங்கிலீஷ் மீடியம் ஒரே ஒரு  செக் ஷன் மட்டும் தான். அதனால்,  என்னுடன் முதல் வகுப்பில் இருந்து டென்த் வரை படித்தவர்கள் - ஒரு சிலரை தவிர - மற்றவர்கள்  மாறவே இல்லை. அதே குரூப் தான்.

நிஜமாவே  தங்கள் படிப்பில், கருமமே  கண்ணாய் இருந்தவர்கள் - புத்தகத்தை படிச்சு - தவளையை கிழிக்கிற  first குரூப் எல்லாம் எடுத்துட்டு - நான் டாக்டர் ஆகப் போறேன் - engineer ஆகப் போறேன் - குப்பை கொட்டுனாலும், அதை கம்ப்யூட்டர்ல தான் கொட்டப் போறேன் -   என்று  + 1   இல் தான்  பிரிந்து சென்றார்கள். 

மற்றவர்கள்,  புத்தகத்தை படிச்சுட்டு அதையே கிழிக்கிற (பிட்டுக்குதான், ஹி  ஹி ஹி ஹி ..... )   குரூப்ஸ்  தேடி பார்த்து எடுத்து படித்தோம்.  அப்புறம்,  ஆர்ட்ஸ் காலேஜ் கூட சேர்ந்து ஒரே படையாக - வேறு வேறு டிகிரி வாங்க சென்றோம்.  மதிய உணவு நேரம்,  பலர்  பெரும்பாலும் சந்தித்து கொள்வோம்.

இதில்,   B.Com சேர்ந்த நானும் இன்னொரு தோழியும்  - B.A. History சேர்ந்த ஒருத்தியை சும்மா கலாய்த்து கொண்டே இருப்போம்.
ஒரு நாளு  அவளும் "பொறுத்தது போதும்.  பொங்கி எழு, மனோகரி!" மாதிரி பொங்கப் பானையாய் பொங்கிட்டா!

"படிக்கிறது Bachelor of Commerce தானே?  Bachelor of C(k)ombus (கொம்புஸ்) இல்லையே....  என்னமா அலட்டிக்கிறீங்க ...... நான் B.A. முடிச்சிட்டு,  அடுத்து உங்களுக்காகவே லா காலேஜ்ல  சேர்ந்துட்டு லாயர் ஆகிட்டு  - உங்க  மேல மான நஷ்டம் - மனக் கஷ்டம்னு எல்லாம் சொல்லி - நஷ்ட ஈடு கேட்டு கேஸ் போட்டு - நீங்க வேலை பார்க்க போற பேங்க்லேயே,  நீங்க கொள்ளை அடிச்சாத்தான் அதை கட்ட முடியும்ங்கற நிலைமைக்கு உங்களைத் தள்ளி - உங்களுக்கு எதிரா நானே வாதாடி,  உங்களை ஒரு வழி பண்றேன்," என்று சொல்லிவிட்டு, தன் முன்னால் இருந்த புத்தக கட்டின் மேல  சத்தியம் செய்தாள்.

ஐயோ...... விளையாட்டுக்கு என்றாலும், இப்படி படிக்கிற புக் மேல சத்தியம் பண்ணிட்டாளே என்று  எட்டி பார்த்தோம்.  "Women's Era" பத்திரிகை ஒன்று அவளது History course books மேல இருந்தது.  அட்டைப் படத்தில்,  ஏதோ ஒரு  பொண்ணு சிரித்து கொண்டு இருந்தாள்.  அய்யோ.... பாவம்.... யார் பெத்த பொண்ணோ?

அருகில் இருந்த  B.Com. கிளாஸ் மேட் தோழி , "சரி, விடுமா.  எனக்கு  Reserve Bank Governor வேலை கொடுத்துட்டு , என் signature காகத்தான் காத்துக்கிட்டு இருக்கிற மாதிரி   பேசாதே.   நானே அகப்பை (கரண்டி)  பிடிக்கப் போற  கைக்கு, Accountancy எதுக்குன்னு  உள்ளூர புலம்பிக்கிட்டு இருக்கேன். நீ வேற மிரட்டாதே."


அன்று சிரிப்போசை அடங்க ரொம்ப நேரம் ஆச்சு.....  இந்த விளையாட்டு சண்டைகளில் எங்கள் நட்பு வளர்ந்ததே தவிர - குறைந்ததே இல்லை.   இன்று ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு வேலையில் ...... அகப்பைப் பிடிக்கப் போறேன் என்று சொன்னவள் கூட,  இப்போ IT field க்கு மாறி வந்து விட்டாள்.   History புத்தகத்தை கரைத்துக் குடித்து கொண்டு இருந்தவள்,   Interior Decoration ஏரியாவில் ஜொலிக்கிறாள்.   அதற்குள், படிக்கும் போது மட்டும் என்ன அலப்பறை பண்றோம் என்று சிரித்து கொண்டேன்.

மேட்டர் என்னன்னா..... என்ன படிக்கிறீங்க - எப்படி படிச்சீங்க - எங்கே படிச்சீங்க - என்பது முக்கியமில்லை.  அப்படியெல்லாம் படிச்சு கிழிச்சதுக்கு அப்புறம், இப்போ என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்க என்பதுதான் ...... 

இந்த நினைப்பு ஒரு பக்கம் திடீர்னு வந்தப்போ,   ஒரு நண்பரின் பர்த்டே  பார்ட்டிக்கு போக வேண்டியது வந்தது .  வந்து இருந்த எல்லோருமே, ஆந்த்ராவில் இருந்து அமெரிக்காவுல  மாஸ்டர்ஸ் டிகிரி படிக்க வந்தவர்கள்.  அதில் ஒருவன்,  பயங்கர பாலையா காரு fan .........

அவன் வீட்டில் இருந்து வரும் போதே, நல்லா "தண்ணி"  அடிச்சிட்டு  வந்தாச்சு .... சிறிது நேரத்தில்,   தன்னையே பாலையாவாக நினைத்து தெலுங்கில் ஆக்ரோஷமாக வசனம் பேச ஆரம்பித்து விட்டான்.  எனக்கோ, தெலுங்கு - ஹிந்தி எல்லாமே ஒண்ணுதான்..... விளங்காத போது, அது என்ன பாஷையாக இருந்தால் என்ன?  இருந்தாலும், அவனது பாலையா சேட்டைகளை கண்டு சிரிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.

பாலையா, விரலைத் தூக்க - ஒரு காட்சியில் ட்ரைன் ஒன்று பின்னோக்கி செல்லும்.  அந்த காட்சியை வைத்து மற்றவர்கள்,  அவனை கலாய்க்க ஆரம்பித்தார்கள்.  அவனுக்கு எல்லோர் மேலும் கோபம் அதிகமாகியது.  திட்ட ஆரம்பித்தான்..... மற்றவர்கள் முகத்தை பார்த்தேன்.  அவங்க  லுக் விட்ட விதம்  சரியா இல்லை.....  தெலுங்கு புரியாமல் இருந்ததை பாக்கியமாக கருதினேன்.  என்ன சொல்லி திட்டி இருப்பான்  என்று புரியாமலே புரிந்த மாதிரி இருந்துச்சு.....

அடுத்த பில்டிங்கில்  இருந்த  அவனது  வீட்டுக்கு (apartment) அழைத்து சென்று விட,  இரண்டு பேர்  முனைந்தார்கள்.

பார்ட்டி நடந்த வீட்டை விட்டு வெளியே வந்தவன், ரோட்டில் நின்று கொண்டு, பாலையா ட்ரைன் சீன் வசனம் போல ஏதோ சீன் விட்டான்.  வீர வசனம் பேசினான் -  "இருக்கா?  இல்லையா?"  என்பதற்கே ஸ்பெஷல் பொங்கல் திருநாள் பட்டிமன்றம்,  டிவியில  நடத்தி முடிவெடுக்க வேண்டி  இருந்த தன் மீசையை தட்டி விட்டு கொண்டான் - தன் தொடையை தட்டி கொண்டு, ஒத்தை விரலை தூக்கி விட்டு என்னவென்னவோ சொல்லி விட்டு,  அப்படியே ஒரு விரலை நீட்டிக்கொண்டு நின்றான்.



என்ன ஆச்சு என்று கேட்ட போது,   கொஞ்சம் தமிழ் தெரிந்த ஒருவர்  " இல்லை,  அவனை கிண்டல் செய்ததற்கு, அவனது கோபத்தை தூண்டி விட்டுட்டோமாம்.    இப்போ, அங்கே நின்னுக்கிட்டு இருக்கிற நம்ம கிஷோர்  ஓட காரு பின்னோக்கி  போகுமாம்.  சபதம் போடுறான்.  அந்த கார்,  அந்த ட்ரைன் மாதிரி பின்னால போகும் வரைக்கும்,  நீட்டிய விரலை மடக்காமல் அப்படித்தான் நின்னுக்கிட்டு இருப்பான் போல ......"
 
டைம் பார்த்தோம்.  இரவு மணி, ஒன்று.  குளிர் - zero டிகிரிக்கும் கீழே.....  நீட்டிய விரலை மடக்காமல்,  நிற்கிறான் .... நிற்கிறான்..... சிலையாட்டம் நிற்கிறான் ......  அப்படியே  கடுங்குளிர்ல விறைச்சு போய்த்தான் நின்னானோ என்னவோ......

வேறு வழி இல்லாமல்,  அவன் அசந்த  சமயம்  கிஷோர்,  தன் காரில் ஏறி,  கார் ஸ்டார்ட் செய்து காரை reverse செய்து "பின்னுக்கு" போகச் செய்தான்.  பாலையா ரசிகருக்கு பரம சந்தோஷம்.... மீண்டும் ஒற்றை விரல் தூக்கி, எங்கள் அனைவருக்கும் ஒரு வார்னிங்..... பின், ஒரு வெற்றி புன்னகை.... சந்தோஷமாக தன் வீட்டுக்கு சென்று விட்டான்.

அவன் போவதையே சிறிது நேரம்,  வெறித்து பார்த்து கொண்டு இருந்த எங்களின் சிரிப்போசை அடங்கவும் ரொம்ப நேரம் ஆச்சு......

இன்னும் சில வருடங்களில்,  இவனும் பெரிய வேலையில் இருக்கலாம்.   இவன் மனைவி மக்களை நான் சந்திக்கலாம்...... இவன் குழந்தை வந்து என்னிடம், "எங்க அப்பா, எப்படி படிச்சாங்க?" என்று கேட்கலாம்...... நான் அப்போ என்ன சொல்லணும்?