ஜாலி பட்டாசு!

 எல்லா புகழும் இறைவனுக்கே!!!
கர்த்தரின்   சித்தமும் ஆசிரும்  இல்லாது,   நான் இந்த பதிவுலகில் இல்லை.

என்னை பதிவுலகில், வெட்டி பேச்சு பேச வைத்த எனது கணவர், சாலமன்க்காகவும்  - என்னை பதிவுலகுக்கு இழுத்து வந்த எனது நெருங்கிய தோழி,    அம்முவுக்காகவும்  ஒரு ஆயிரம் வாலா!

பதிவர்களில், எனக்கு முதல் கமென்ட் போட்டு ஹா...ஹா.... ஹாசிர்வதித்த  கோமா மேடம்க்காக வடை பாயாசம்!
  http://haasya-rasam.blogspot.com/2010/10/blog-post_18.html

அன்றைய தமிழிஷ் - இன்றைய இன்ட்லி ஜோதியில் நான் ஐக்கியம் ஆக முழுமுதல் காரணம் ஆன "பார்த்ததும் படித்ததும்"  ஜெட்லி சரவணாக்காக நொறுக்  - சாரி, முறுக்கு - சீடை!
http://nee-kelen.blogspot.com/2010/09/blog-post_20.html

பதிவுகள் எழுத வந்த சில நாட்களிலேயே,   என் தந்தையின் மறைவினால்  -  ஊருக்கும் செல்ல இயலாத சூழ்நிலையில்,  வாடி இருந்தவளுக்கு - முதல்  விருது ஒன்றை வழங்கி ஊக்கப்படுத்தி, மேலும் பதிவுகள் எழுத வைத்த அட்டகாசமான ஜலீலா அக்காவுக்காக  லட்டு, ஜாங்கிரி!  
http://allinalljaleela.blogspot.com/2010/10/chicken-biriyani.html

எனது பதிவுகளை தொடர்ந்து வாசித்தும் - பின்னூட்டம் இட்டும் - வோட்டுகள் போட்டும் - பரிந்துரை செய்தும் - தங்கள் அன்பை வெளிப்படுத்தும் அனைத்து நல் உள்ளங்களுக்காகவும்   வாண வேடிக்கை!!!

 தங்கள் மாறாத தோழமையினால்,  தூய அன்பில் என்னை நெகிழ வைக்கும்  சகல பதிவர்களுக்கும் பூங்கொத்தும் மத்தாப்புக்களும்!!! 

அனைவருக்கும் எனது இனிய தீபாவளி நல்வாழ்த்துக்கள்! 

இந்த நூறாவது பதிவு மூலமாக   அனைவருக்கும் எனது மனமார்ந்த நன்றிகளை தெரிவித்து கொள்கிறேன்.
பதிவு எழுத வந்து ஓராண்டு  நிறைவு பெறுகிறது.

சிறப்பு கண்ணோட்டம்:
(மீள் பதிவு  போடாமல் எப்படியோ நூறை தொட்டு விட்டேன்.  இப்போ சேர்த்து வைத்து,   சில highlights மட்டும்:  (ஹி,ஹி,ஹி,ஹி,ஹி.... தீபாவளி ஸ்பெஷல் - நூறாவது பதிவு ஸ்பெஷல் - ஓராண்டு ஸ்பெஷல் ஷோ - என்று இருக்கட்டுமே!)

பில்ட் அப் எல்லாம் போதும்.  அப்படி என்னதான் வெட்டி பேச்சு பேசிட்ட என்று கேட்காதீங்க.  அந்த கேள்வியை என்னை நானே கேட்டு இருக்கேனே!

டீ கடை பெஞ்சு : 
  http://konjamvettipechu.blogspot.com/2010/06/blog-post_17.html

  
ஏன் என்னை பாத்து கேட்டாங்க?
 "சித்ரா, நீங்க தமிழ் மொழியை  இன்னும் மறக்கலையா?"
"நான் தமிழை மறக்கதான் அமெரிக்கா போனேன்னு யார் சொன்னா?"

  திருநெல்வேலி நக்கல்: 
"துவையல் ஏன் ரொம்ப குறைவா  இருக்கு?"
"கரண்ட் போயிட்டு. அம்மியில கொஞ்சமா அரைச்சேன்."
"இத்தனூண்டு அரைச்சிட்டு dining டேபிள்க்கு  வேற வரணுமா? அம்மியிலேய இருக்கு. ரெண்டு இட்லியை அதிலே வைச்சே சாப்பிடுன்னு சொல்லாம விட்டியே."

"என்னலே, என்ன சாப்பாடுல போடுறே?"
"ஏழு வகை காய்கறியோட போடறேன்."
"ஒரு ஆடு வாங்க வக்கில்லை. காய் கூட கறின்னு வார்த்தையை சேர்த்ததும் கத்திரிக்காய்க்கும் முருங்கைக்காய்க்கும் நாலு காலும் ஒரு வாலும் முளைக்கவா போகுது?"

Fashion டிப்ஸ்:
பாட்டியாலா, கீதாஞ்சலி, அனார்கலி, மஜாகலி, தெனாலி, பங்காளி, பெருச்சாளி...........
இதெல்லாம் என்ன?  இதெல்லாம் பெண்களிடேயே popular ஆக இருக்கும் உடைகளுக்கான styles.
இத தெரியாதவர்கள் எல்லாம் மொத்தமா சல்வார்/சுடிதார்  செட் என்று சொல்லிட்டு போய்க்கிட்டே இருப்பாங்க.

அறிவு கொழுந்தும் நானும்:

சென்னையில் ஒரு அறிவு ஜீவி:   சித்ரா, உன் மகன்  என்ன இப்படி இருக்கான்? அமெரிக்காவில் இருந்து வரதுனால நல்ல குண்டா வெள்ளையா கொழு கொழுன்னு வெள்ளைக்காரன் மாதிரி இருப்பான்னு நினைச்சேன்.

(hello,  அறிவு கொழுந்தே,  நான் அமெரிக்காவில்தான் பிள்ளைய பெத்தேன்.  ஒரு அமெரிக்கனுக்கா/வெள்ளைக்காரனுக்கா பிள்ளைய பெத்தேன்? அவன், அவனோட  அப்பாவை மாதிரி இல்லாம பக்கத்து வீட்டு வெள்ளைக்காரன் மாதிரி இருந்தா குடும்பத்தில் பிரச்சினை வராதா?  நாங்க நல்லா இருக்கிறது புடிக்கலையா?)

முதன் முதலாக பலருடைய பாராட்டுதல்களை, எனக்கு பெற்று  தந்த  பதிவு: 

மக்கள் வயித்தை கலக்க போவது யாரு - ஒரு அரசியல் பார்வை

 http://konjamvettipechu.blogspot.com/2009/11/blog-post_04.html

  
நான் ரொம்ப ரசித்து எழுதிய பதிவுகளில் ஒன்று: 

காதல், கல்யாணத்தில் "முடிஞ்சிருச்சா"?

http://konjamvettipechu.blogspot.com/2010/01/blog-post_26.html

எனது செல்ல மகளின் பார்வையில் தமிழ் சினிமா: 

http://konjamvettipechu.blogspot.com/2010/01/blog-post_20.html 

சரவெடிகள்:  

http://konjamvettipechu.blogspot.com/2010/01/new-year.html

முதன் முதலாக "யூத்புல் விகடன்" - குட் ப்லாக்ஸ் கூட்டத்தில என்னையும் சேர்த்துக்கிட்டது: 

"பதின்ம வயதினிலே ....!!!"

http://konjamvettipechu.blogspot.com/2010/02/blog-post_26.html

அதிக followers பெற்று தந்த பதிவு:

ஆண் பேச நினைப்பதெல்லாம் .......

http://konjamvettipechu.blogspot.com/2010/05/blog-post_24.html

  

இப்படியே போனா ....... பதிவு நீண்டு கிட்டே போய் - அடுத்து பொங்கல் திருவிழாவே வந்திடும் போல. 

அதனால்,  இத்துடன் இன்றைய ஷோவை  - மன்னிக்கவும் - பதிவை முடிச்சிக்கிறேன்.

"வாழ்க்கை பாதையில்,  முட்களும் உண்டு - ரோஜாக்களும் உண்டு. எதற்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறோமோ - அது மட்டும் தான்,  நம் உணர்வுகளை  அலங்கரிக்கும்."  தத்துவம் # 10645

எல்லோருக்கும் எனது உள்ளம் கனிந்த நன்றிகளும் வாழ்த்துக்களும்!

  

நாளை உனது நாள்!

ஒரு சுவாரசியமான பயணம் முடிந்து, உங்களை மீண்டும் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி. 

எங்கள் பயணத்தின் போது,  மெக்ஸிகோ நாட்டில் இருந்து வந்து,  அமெரிக்காவில் செட்டில் ஆகி இருக்கும் இருவரை  சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது.  நாங்கள் Oct. 31 வர இருக்கும் Halloween பார்ட்டிக்காக  ஷாப்பிங் செய்து கொண்டு இருந்த பொழுது என்னை அணுகி,  ஒருவர் ஸ்பானிஷ்ல் பேச ஆரம்பித்தார்.

"Habla no Espanol.  Solo Ingles,"   என்றேன்.  எனக்கு தெரிந்த பத்து ஸ்பானிஷ் வார்த்தைகள் வைத்து அவ்வளவுதான் சொல்ல முடிந்தது.   அவர் ஆச்சர்யத்துடன் என்னை பார்த்து விட்டு,  அரை குறை ஆங்கிலத்தில் ஸ்பானிஷ் accent உடன்,  "You,  no Mehican!"  (மெஹிக்கன்) என்றார்.  அட பாவிங்களா! கொஞ்சம் (??)  chubby ஆக இருந்து,  கருத்த முடியுடன்,   5 1/4 அடியில்  இருந்தாலே, Mexico பொண்ணுன்னு  முத்திரை குத்திட்டாங்களே!  "NO, NO, PAIS (பாயிஸ் - நாடு) INDIA," என்றேன்.

பதிவராச்சே! விடுவோமா?   "வெட்டி பேச்சு" அங்கேயும் தொடர்ந்தது... அவரது அரை குறை ஆங்கிலமும்,   எனது  குறைவே குறைவான  ஸ்பானிஷ்ம் - மீதி நாட்டிய முத்திரைகளுமாக  புதிய "மொழி"யில்   "தகிடதோம்" செய்து சேகரித்த தகவல்கள்:

Halloween டாபிக்ல ஆரம்பித்த பேச்சு,  எங்கே போய் முடிந்தது என்று பாருங்க!   நான், இலக்கண சுத்தமாக ஆங்கிலத்தில் பேசினால், புரிந்து கொள்ள சிரமப்பட்டார்.   என்னுடைய ஸ்பானிஷ் விட அவரது ஆங்கிலமே நன்றாக இருந்ததால் - அவரே பெரும்பாலும் பேசினார்.  "You no seeing " என்ற ரீதியில் அவர் பேசியதை   - "நீ பார்த்ததில்லையா?"  என்று நான் எளிதில் புரிந்து கொண்டேன்.   நாங்க எப்பூடி!!!!

நவம்பர் 1 - All Saints Day மற்றும் நவம்பர் 2 - All Souls Day என்று பல கிறிஸ்தவர்களால் கொண்டாடப்படுகிறது.  மெக்ஸிகோவில் நவம்பர் 2 - பெரிய விசேஷமான நாளாம்.  ஒவ்வொரு குடும்பமும் தங்கள் குடும்பத்தில் இறந்து போன உறவினர்களை நினைவு கூர்ந்து கொண்டாடப்படும் நாளாம். 

Oct. 15 முதல் Nov. 2 வரை கோலாகலம்தானாம்  ...... நம்மூரு ஊர் திருவிழா மாதிரி சொன்னார்.   குடும்ப கல்லறைகள் இருக்கும் இடத்துக்கு,  Family Reunion என்று குடும்ப உறுப்பினர்கள் அனைவரும் ஊர் திருவிழா போல ஆஜர் ஆகி விடுகிறார்கள்.  எல்லா கல்லறைகளும் வெள்ளை அல்லது பெயிண்ட் அடிக்கப்பட்டு,  புல்லு பூண்டுகள் எல்லாம் நீக்கி சுத்தமாக்கப்பட்டு,   நிறைய மலர்களால் அழகாக அலங்காரம் செய்யபடுகின்றன.  இறந்து போன உறவினர்களின் விருப்ப உணவு வகைகள் அனைத்தும் சமைத்து கொண்டு வருகிறார்கள்.  ஒரு சின்ன பூஜை மேடை போல அமைத்து, உணவு வகைகளை படைத்து,  ஸ்பெஷல் விளக்குகள் மற்றும் மெழுகுவர்த்திகள் ஏற்றி வைக்கிறார்கள்.

வாழைப்பழம், பத்தி,  தேங்காய் மூடி  எல்லாம் இருக்குமா என்று கேட்கலாம் என்று நினைத்தேன்.....  அவற்றிற்குரிய ஸ்பானிஷ் வார்த்தைகளும் சரி,  எனது அபிநயமும் சரி - ரொம்ப கேவலமாக  வந்ததால், அந்த முயற்சிக்கு "சங்கு" ஊதிட்டேன்.

skull சாக்லேட்: 

  Nov. 2 - அந்த விசேஷ நாளை:  "Day of the Dead" என்று அழைக்கிறார்கள்.  Skeletons and Skulls  போல செய்யப்படும் பொருட்கள், கடைகளில் ஏராளமாக அலங்காரப் பொருட்களாக விற்கப்படுகின்றன.  Halloween நேரத்து Scary கதைகள் போல கேட்டு கொண்டு இருந்த என்னை,  நாங்கள் இருந்த கடையில் ஒரு பிரிவுக்கு அழைத்து சென்று காட்டினார்:  எலும்பு கூடு - மண்டை ஓடு போன்ற அமைப்பில் உள்ள சாக்லேட்கள்.  அதை வாங்கி போய்,  இறந்தவர்களுக்கு வைக்கும் படையலில்  மறக்காமல் வைப்பார்களாம்.  நல்லா கிளப்புறாங்க பீதியை!  யம்மாடி!

அமெரிக்கா வந்த பின்னும், இந்த  traditional customs விடாமல் வருடா வருடம் மெக்ஸிகோ செல்வதாக  சொன்னார். அடுத்த வருஷம் பொங்கல் வைக்க ஊருக்கு போகணும் என்று சொல்ல ஆசையாக இருந்தது.  ம்ம்ம்ம்...... பெருமூச்சு!

 கீழ் உள்ள படத்தில்:   ஒரு இனிய தமிழ் கிராமம் அல்ல - ஒரு இனிய மெக்ஸிகோ கிராமம்:

 அடுத்து அவர் சொன்ன விஷயம்,  சுவாரசிய களஞ்சியம்.  வீட்டில் படிக்கட்டுகள் போல மேடை அமைத்து இருப்பார்களாம்.  அவர் சொன்னதை பார்த்தால் - கொலு வைக்க அமைக்கும் மேடை போல இருந்தது.  எந்த அளவுக்கு புரிந்தது என்று பார்க்க கூகிள்னேன்.   அப்படித்தான் தெரியுது.   அந்த ஸ்பெஷல் ஆல்ட்டர்ல, குடும்பத்தில் இறந்தவர்களின்  புகைப்படங்கள்,  மலர்கள்,  அவருக்கு பிடித்த சின்ன சின்ன பொருட்கள்,  உணவு பொருட்கள்,  பானங்கள் (விருப்பப்பட்ட குளிர் பானங்கள் அல்லது காபி அல்லது பீர் அல்லது Tequila பாட்டில்) ,   மெழுகுவர்த்திகள்,  பத்திகள்,  சின்ன பொம்மைகள் எல்லாம் வைத்து அலங்கரித்து வைப்பார்களாம்.  இனிப்பினால் (candy) செய்யப்பட்ட சின்ன skulls (மண்டை ஓடுகள்)  எடுத்து வைத்து,  ஒவ்வொன்றிற்கும் பின்னால் இறந்த குடும்ப உறுப்பினர்களின்  பெயர் எழுதப்பட்டு வைக்கப்படுகிறது.

கீழ் உள்ள படத்தில், Mexican கொலு: 

 நவம்பர் மாதம் இரண்டாம் நாள்,  இறந்து போன குடும்பத்து ஆத்துமாக்கள் வீட்டிற்கு விஜயம் செய்யும் என்று நம்புகிறார்கள். அதான் இத்தனை ஏற்பாடாம்!  காக்கா உருவத்திலா என்று கேட்க நினைத்து,  கைகள் இரண்டையும் விரித்து நானே பறக்க எத்தனிக்கையில்,  அவரே அண்டங்காக்கைகள் பற்றி பேச ஆரம்பித்ததும்,  வாலை சுருட்டி - சாரி, கைகளை மடக்கி கொண்டேன்.

 குடும்பத்தினர் அனைவரும் கூட்டு குடும்பத்தினர் போல -   வேறு எந்த ஊர்களில் இருந்தாலும் தங்கள் சொந்த ஊருக்கு வந்து விடுகிறார்கள்.  கல்லறைகளுக்கு சென்று, அங்கேயே விழா கொண்டாட்டம்!  மெக்ஸிகோவில் பிரசித்தி பெற்ற மரியாச்சி (Mariachi Band - மரப்பாச்சி இல்லையாம் மரியாச்சியாம்)  இசைகுழுவினரின் கச்சேரி,  வாண வேடிக்கைகள்,  பிக்னிக் உணவுகள் எல்லாவற்றுடன் அமர்க்களப்படுமாம்.   விடிய விடிய நிகழ்ச்சிகள் - ஜெபங்கள் என்று இருக்குமாம்.

குடும்பத்தில் இறந்து போனவர்களை நினைவு கூர்ந்து மரியாதை செலுத்துவது மட்டும் அல்ல,  குடும்பத்தின் பெருமைகளை மதித்து - உறவுகள் பலப்படுத்தப்படவும் - வேலை நிமித்தமாக பல ஊர்களில் இருக்கும் குடும்பத்தினர் - தங்கள் குடும்பத்தின் வேர் பதிந்து உள்ள இடத்தில் சங்கமிப்பதும் இந்த நாளில் என்று சொன்னார்.   அட அடடா....... நம்மூரு நாட்டமை குடும்பங்கள்  ரேஞ்சுக்கு சொல்லிட்டாரே!  என்ன, அங்கே ஆலமரத்தடி - இங்கே கல்லறையடி - அம்புட்டுத்தேன்!

 HAPPY  HALLOWEEN!  

அமெரிக்காவில் ரங்குஸ்கி

நண்பர்களுடன் அரட்டை கச்சேரி.     பேச்சு, எந்திரன் படம் பற்றி திரும்பியது.  ஒரு நண்பர்,  அதில் வரும் கொசு பிடிக்கும் காட்சி,  அபத்தம் என்று சொன்னார்.
"ரோபோவுக்கு விலை மதிப்புள்ள வைர நகையும்  ரங்குஸ்கியும் ஒன்று.  தான் விரும்பும் பெண், கேட்பதை கொடுக்க வேண்டும் என்று மட்டும் தான் அதற்கு தெரிகிறது. அவள் விளையாட்டாக சொல்கிறாளா இல்லையா என்று ஆராய அதற்கு தெரிவதில்லை என்று விளக்கவே  அந்த காட்சி.  மேலும்,  உணர்வுகள் வந்தாலும்,  மனிதன் எதை உயர்வாய் எண்ணுகிறான் - எதை அபத்தமாய் எண்ணுகிறான் என்பது  அதற்கு புரிவதில்லை என்பதையும் அந்த காட்சி சொல்கிறது,"  என்று இன்னொரு நண்பர் பதில் சொன்னார்.

"இருந்தாலும் அந்த காட்சி டூ மச்.  நீங்களே சொல்லுங்க, சித்ரா," என்றார்.

"ம்ம்ம்ம்......  லாஜிக் மீறல்களுக்கு,  official லைசென்ஸ் வாங்கியவை  Sci-Fi  தீம் மூவிஸ்.  அப்படி ஒரு படத்தில்  வரும் காட்சி டூ மச்சா?  நாங்க யாரு,  real life லேயே  9 மச்,  10  மச் எல்லாம் பார்த்தவங்க...... யாரு  கிட்ட.....  ஹா,ஹா,ஹா,ஹா....  நான் Texas ல உள்ள ஒரு சின்ன ஊரை பற்றி சொல்றேன். முழுவதும் கேட்டு விட்டு,  எது டூ மச்? என்று நீங்கள் சொல்லுங்கள், " என்றேன்.   (மக்காஸ்,  நீங்களும்தான்!)

எல்லோரும் கவனமாக கேளுங்க:

Texas மாநிலத்தில் உள்ள  ஹூஸ்டன் நகரத்தில் இருந்து தென்கிழக்காக 55 மைல்கள் இருக்கும் ஒரு சிறிய ஊரின் பெயர், Clute  (க்லூட்)

  இந்த ஊரில்,   ஜூலை மாதத்தில் வெயிலும் ஈரப்பதமும் (Hot and Humid)   அதிகமாக இருப்பதால்,  கொசுக்கள் அதிகமாக இருக்கும்.  (ஆமாம், ஆமாம், ஆமாம்...... அமெரிக்காவிலும் சில ஊர்களில் -  வெளி இடங்களில் கொசுத் தொல்லை உண்டு.... ஏனோ வீட்டுக்குள் வந்து அராஜகம் பண்ணுவதில்லை..... என்ன மாயம் பண்ணி வைக்கிறாங்களோ? தெரியலியே!)

க்லூட் (Clute)  ஊரில்,  1981 ஆம் ஆண்டு,  இந்த சிறிய ஊருக்குள்ள சுற்றுலா துறையின்  பொறுப்பை எடுத்தவர்கள், வித்தியாசமாக ஏதாவது செய்து,  ஊருக்கு பொருளாதார நிலைமையை மேம்படுத்தவும்,   வெளியூர் மக்களை வரவழைக்க  யோசித்துக் கொண்டு இருந்த வேளையில், உதயமான ஐடியாதான் இந்த "கொசுத் திருவிழா".   (மயங்கி விழாதீங்க ....... உண்மை ...உண்மை..... நான் சொல்வதெல்லாம், உண்மை. உண்மையை தவிர வேறு ஒன்றும் இல்லை.)  ரங்குஸ்கிக்கு திருவிழா!!!
இந்த திருவிழா மூலமாக ஊருக்கு நல்ல வருவாயும்  (பணமும் ) வருகிறது.

பெயரை கேட்டாலே, சிரிப்பு வருதுல?  அந்த ஊரின் முகப்பில் உள்ள ரங்குஸ்கியார் சிலையை பாருங்கள்.

ஒவ்வொரு வருடமும் ஜூலை மாதத்தில்,  கடைசி வார இறுதியில், மூன்று நாட்களுக்கு இந்த திருவிழா (Clute Mosquito Festival) நடைபெறுகிறது.   country மியூசிக் என்று சொல்லப்படும் நாட்டுப்புறப் பாடல்களின் இன்னிசை கச்சேரிகள் அப்பொழுது  நடக்கும். 

இது டூ மச், சித்ரா.... என்று இப்போவே சொல்றீங்களா?   ஹா,ஹா,ஹா,ஹா,..... இன்னும் கேளுங்க, கேளுங்க.... கேட்டுக்கிட்டே இருங்க.......

அந்த நேரத்தில,  வித்தியாசமான பல  போட்டிகளும் நடைபெறும்.  (கொசுக்கடில என்ன போட்டி அப்படின்னு கேக்குறீங்களா, மக்கா....... பொறுமை. பொறுமை. பொறுமை!)  அவற்றில் முக்கியமான போட்டிகள் மட்டும் இப்போ பார்ப்போம்:  சரியா?

இந்த ஊரிலும் இந்த ஊரை சுற்றி உள்ள ஊர்களிலும் உள்ள City County Officials (அதான்ப்பா .... இந்த ஊரை சுத்தி இருக்கிற பதினெட்டு பட்டியில் இருந்து வரும்  ஊரு பெருசுங்க,   நாட்டாமை  மாதிரிப்பா.....) ,   தங்கள் தங்கள் ஊரின் பேரில் போட்டிகளுக்கு பங்கு பெறும் குழுவுக்கு,  தாங்களே தலைமை பொறுப்பேற்று,  வருவார்கள்.  அவர்களுக்கென்று வேடிக்கையான சிறு சிறு போட்டிகள் (Area County Challenge)  நடைபெறும்.  எந்த வித ஈகோவும் தற்பெருமையும் இல்லாமல், எல்லோரும் சிறு குழந்தைகள் போல குதூகலத்துடன் பங்கு கொள்வார்கள்.  அதிக போட்டிகளில் வெற்றி பெற்ற குழுவுக்கு சிறந்த குழுவுக்கான கேடயம் வழங்கப்படும். வெற்றி பெற்ற குழுவின் தலைவர் - அதாங்க அந்த ஊரு நாட்டாமை,  கேடயத்தை தங்கள் ஊருக்கு பெருமிதத்துடன் எடுத்துட்டு போவாங்க......

  Dodge Ball Sting Tournament  -    

இங்கு வயது வரம்பு படி, மூன்று பிரிவுகளாக பிரித்து தனி தனி போட்டியாக  நடத்துவாங்க.... பந்து ஒன்று தான் கொசு மாதிரி பறந்து வரும்.    "பந்துகொசு"  யார் மேல் பட்டாலும், கொசு கடித்து விட்டதாக கருதி ஆட்டத்தை விட்டு வெளியேற்றப் படும் போது, காண வேடிக்கையாக இருக்கும்ப்பா........

 Haystack Dive:  

குழந்தைகள் விரும்பி பங்கு பெறும் போட்டிப்பா.    வைக்கோல் எடுத்து ஒரு சிறிய குன்று போல அடுக்கி வைத்து  இருப்பாங்க . அதனுள்,  சிறிய விளையாட்டு பொருட்கள்,  அப்புறம் ஒரு  டாலர் நோட்டுக்கள்,   T-Shirt , போன்ற குழந்தைகள் விரும்பும் பொருட்கள் ஒளித்து வைக்கப்பட்டு இருக்கும்.  குழந்தைகள் உற்சாகமாய், வைக்கோல் குன்றுக்குள் புகுந்து  பொருட்களை தேடுவாங்க.   கண்டு எடுக்கும் பொருட்கள், அந்த குழந்தைகளுக்கே சொந்தமாகும்.

chitty   chitty -  ரங்குஸ்கி :

Mosquito Calling Contest:    http://mosquitofestival.com/index.html

நாய்க்குட்டியை  வித்தியாசமான சத்தத்திற்கோ -  குரலுக்கோ -  கட்டளைக்கோ  - வரச் சொல்லி பழக்கம் செய்தி இருப்பதை பார்த்து இருப்போம்.  ஆனால்  இங்கு,  போட்டியில் பங்கு கொள்ளும் ஆட்கள், நிகழ்ச்சி நடக்கும் பார்க்கில் (open park)  உள்ள  மேடையில் ஏறி கொண்டு,  வித்தியாசமான குரல் அல்லது சத்தம் எழுப்புவாங்க.   யார் கொடுக்கும் சத்தத்திற்கு முதலில் கொசுக்கள்  கூட்டமாக வந்து  அவர் கிட்ட  மொய்க்கிறதோ  அவரே வெற்றி பெற்றவராக அறிவிக்கப்படுகிறார்.  கொசுக்களின்  தற்செயலான செயலாக இருந்தாலும், பெருமை அழைத்தவர்க்குதான். ஹா,ஹா,ஹா,.... (இப்போ, அப்படியே எந்திரன் படத்துல வரும், "ரங்குஸ்கி" சீன் நினைச்சுக்குங்க..... அந்த அளவுக்கு கூட்டமா வரல.... ஆனா சின்ன கூட்டமா வருதுப்பா....)

கொசு ஒன்றுக்கு - அமரர் சுஜாதா ரங்குஸ்கி என்று பேரு வச்சது போல,  இந்த ஊர்லேயும் விழாவின் நாயகனுக்கு, ஒரு அவதாரம் கொடுத்து பேர் வச்சு இருக்காங்க.....  Willie Man Chew (வில்லி மேன் ச்சூ)   தான் அதன் பெயர்.

கீழே உள்ள படத்தில் Willie Man Chew:  

  ஒரு பெரிய பலூன் கொண்டு செய்யப்பட்டு இருக்கும்.   இந்த திருவிழா முழுவதும் வில்லிக்கு  பெரிய மரியாதை இருக்கும்.  விசேஷமாக தயாரிக்கப்பட்ட T-Shirts , பரிசு பொருட்கள், Mementos,  கைவினைப் பொருட்கள் எல்லாவற்றிலும் இந்த உருவத்தின் படம் பொறிக்கப்பட்டு இருக்கும்.  எப்பூடி!

இது எல்லாம் ஒண்ணுமே இல்லை -  சப்பை மேட்டர்ஸ்  என்பது போல ஒரு போட்டி வருது பாருங்க:
டட்ட  டிங்  டோயன்க்  டட்ட  டிங்கு  டோயன்க்..................!!!

Mr. and Mrs. Mosquito Legs Contest:  

 பங்கு பெறும் ஆண்களும் பெண்களும்,   முழங்கால் கீழ் தங்கள் கால்கள் தெரிகிற மாதிரி  ஆடை  அணிந்து கொண்டு வருவார்கள்.  தம் தம் பெயர் வாசிக்கப்பட வாசிக்கப்பட, மேடையில் நடந்து வருவார்கள். அவர்களில்,  யார் சிறந்த (???) கொசுக்காலை  போல  குச்சிக்கால் உடையவர் என்று நடுவர் குழு தேர்ந்து எடுக்கிறதோ அவர்களுக்கு  பரிசும்,  ஆணுக்கு:  "Mr. Mosquito Leg" மற்றும் பெண்ணுக்கு:   "Ms.  அல்லது Mrs. Mosquito Leg" பட்டமும் வழங்குவார்கள். வேடிக்கையான இந்த நிகழ்ச்சியை காண கூட்டம் காத்து இருக்கும்.  பின்ன..... அழகர் அழகி போட்டி எல்லாத்தையும் இதுக்கு மேல ஒரு வழி பண்ண முடியாதே...... இங்கே பாருங்க, வெற்றி பெற்ற ஒரு பெண்ணை! எவ்வளவு சந்தோஷமாக தன் கால் அழகை காட்டி பெருமை படுறார் என்று...... இதில் விசேஷம் என்னவென்றால், யாரும் கேலி செய்யாமல்,  வெற்றி பெற்றவர்களை உற்சாகமாய்  பாராட்டுவது:  ம்ம்ம்ம்........ 

   நீங்கள் தீராத  கொசுத்தொல்லை என்று எரிச்சலுடன்  புலம்பலாம்.  குறை கூறி கசப்பு உணர்ச்சியில் இருப்பதை விட - கொசுத்தொல்லை  அதிகம் உள்ள ஊரில் -  அதையும் ஊர் வளர்ச்சி சக்தியாக மாற்றி உள்ள Clute ஊர் மக்களை பாராட்டாமல்  இருக்கவும் முடியவில்லை.  .
 
கீழே உள்ள படத்தில், logo பாருங்க.... அமெரிக்க  ரங்குஸ்கி O +  blood,  கப்ல வச்சு எவ்வளவு ரசிச்சு குடிக்குது!

 

 
 என் இனிய தமிழ்  மக்களே:  ஒவ்வொரு அமெரிக்க கிராமத்திலும் இன்னும் நியூ யார்க் போன்ற நகரங்களின் பாதிப்பு இல்லாமல்,  முழுக்க முழுக்க கிராமிய மணத்துடன்  ஏதோ ஒரு திருவிழா நடந்து கொண்டு தான் இருக்கிறது....  அப்படி ஒரு திருவிழாவைத்தான் இன்று  நான் தெரிந்து எடுத்தேன். உங்கள் பார்வைக்கு படம் பிடித்தேன்.  வணக்கம்.

(பி.கு.  டொன் போஸ்கோ நிறுவனம் வழங்கும் குழந்தைகள் மாத பத்திரிகை  "அரும்பு"வில்,  இந்த திருவிழா பற்றிய குறிப்பு எழுதி இருக்கிறேன்.)

நான் பாசாயிட்டேன்.....

தமிழ் இரண்டாம் தாள்:

 மீண்டும் ஒரு தொடர்பதிவு அழைப்பு கட்டுரை:
http://ambikajothi.blogspot.com/2010/08/blog-post_17.html
சொல்லத்தான் நினைத்து அழைத்தவர்:  அம்பிகாஜோதி
தொடர்பதிவு தலைப்பு:   "என் பள்ளி ஆண்டு விழா அனுபவங்கள்"
(இரண்டு பக்கங்களுக்கு மிகாமல் எழுதவும் ----  Essay/composition)

முன்னுரை :

நான் படித்தது,  Girls only பள்ளி.    கட்டுப்பாட்டுடன் உள்ள  ஒரு கான்வென்ட்.   ஆனால்,  எனக்கும் என் தோழிகளுக்கும்  - நாங்கள் பட்டாம் பூச்சிகளாய் சந்தோஷமாக சிறகடித்த நந்தவனம்.    சில ஆசிரியைகளுக்கு, நான்  செல்லப் பிள்ளை - எனது சுட்டித்தனம் அவர்களுக்கு மிகவும் பிடித்து சிரிப்பார்கள்.   பல முறை  என்னிடமே,  " உன் கிட்ட பேசினால் டென்ஷன் ஓடியே போய்டும்," என்பார்கள்.  ஆனால்,  இந்த "புரிதல்" எல்லாருக்கும் இருந்ததில்லை.   ஹி,ஹி,ஹி,ஹி...... ஏனென்றால்,  மற்றவர்கள்  எல்லாம் ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட்டு - ஸ்ட்ரிக்ட்டு - ஸ்ட்ரிக்ட்டு!  அந்த  ஸ்ட்ரிக்ட்டு  ஆசிரியைகளின்   வகுப்பில்,  நான்  பெஞ்ச் மேல  உட்கார்ந்து இருந்த நாட்களை விட பெஞ்ச் மேல நின்று கொண்டிருந்த நாட்கள் அதிகம்.  அப்பொழுதுதான், விஷயங்களை எல்லாம் ஒரு "Bird's view" வில் பார்க்க பழகி கொண்டேனோ?  ஹா,ஹா,ஹா,ஹா.... இருக்கலாம்.  

 முன்னோட்டம்:  

நான் ஒன்பதவாது படிக்கும் போது (?!),    ஆசிரியை பாடம் நடத்தி கொண்டு இருந்த பொழுது,  இன்னொரு தோழியுடன் சேர்ந்து  "பொட்டு வெடி" வெடித்த 'தீவிரவாத' குற்றத்துக்காக,  எங்களை  assembly கிரௌண்ட்ல,  தேசியகொடிக் கம்பத்தின் கீழ் ஒரு மணி நேரம் முழங்கால் போட வைத்ததும்,  நாங்கள் மாறி விட்டோம் - ஆம் -  பொட்டு வெடியில் இருந்து,   உடைந்து போன பலூன் துண்டுகளில் bubble  செய்து பாப் பண்ணுவது  போன்ற  - decent  கட்சிக்கு மாறி விட்டோம்.  பின்னே - எங்களை காட்டி கொடுத்த - எங்கள் விரல்களில் இருந்த "பொட்டு வெடி" (cap வெடி) வாசனையை குற்றமா சொல்ல முடியும்?  

தொடர்பதிவு மேட்டர்:  
  பள்ளி ஆண்டு விழா நேரங்களில் பட்டையை கிளப்பி விடுவோமே!  அதில் குறிப்பிட்ட ஒரு  ஆண்டு விழா  -  மறக்க முடியாத நிகழ்ச்சிகளில் ஒன்றாகும்.   எனது தோழிகளுள்  ஒருத்தி, இன்னும் ஐந்து மாணவிகளுடன் சேர்ந்து ஏதோ ஒரு பாடலுக்கு குரூப் டான்ஸ் ஆடுவது என்று முடிவு செய்தாள்  - மூன்று பேர் - தாவணி அணிந்து  பவித்ர பெண்கள்  லுக் - மூன்று பேர் - ஜீன்ஸ் - டி ஷர்ட் போட்டு கூல் guys லுக் என்று முடிவு எடுத்து கொண்டார்கள்.  பத்து நாட்களில் practice செய்து கொள்ள வேண்டும் என்ற ஏற்பாடு. 

ஏதாவது  ஒரு காரணத்தால்,  ஒவ்வொரு நாளும் இவர்களது practice session தள்ளிப் போய் கொண்டே இருந்தது.  என் தோழி, சளைக்காமல்  எப்படியாவது சமாளித்து விடுவோம் என்று மற்றவர்களை உற்சாகப் படுத்தி கொண்டே இருந்தாள்.  Rehearsal நாளும், நிகழ்ச்சிக்கு ஒரு நாள் முன் வந்தது.  மேடையில் ஆசிரியைகள் ஆடி காட்டச் சொன்னார்கள்.  சொதப்பி விடுவார்கள் என்று புரிந்து கொண்ட தோழி, அவர்களிடம் போய்  பேசி பேசி - எப்படியோ தனது நடனக் குழுவை எஸ்கேப் ஆக வைத்து விட்டாள்.  சமத்து பொண்ணு.  என் தோழி ஆச்சே!

 எல்லோரும், அவர் அவர் நிகழ்ச்சிக்கு அணிய வேண்டிய உடைகளை எடுத்து வரவும், நிகழ்ச்சி  அன்று மதியம் கிளாஸ்க்கு போகாமல், ' ஸ்பெஷல் permission '   வாங்கி மூன்று மணி நேரம் பயிற்சி  செய்வது என்று முடிவு செய்து மற்றவர்களிடம் சொல்லி அனுப்பினாள்.  மறுநாள்  வந்து பார்த்தால், இவளை தவிர மற்ற ஐவரையும் காணோம்.  ஐந்து லீவ் லெட்டர்ஸ் வந்து டீச்சர் மேஜையில் இருந்தன.  எல்லாமே, "As I am suffering from fever ....." என்று தான் இருந்தன. 

அவளுக்கு செம கோபம். இப்படி கவுத்துட்டாங்களே என்று.   என்னிடம் வந்து விஷயத்தை சொன்னாள். எப்படியாவது,  அன்று மாலையில் ஆடி - நல்ல பெயர் வாங்கி,  அவர்களை கடுப்படிக்க  வேண்டும் என்று முடிவோடு - இல்லை, வெறியோடு  இருந்தாள்.    கழுதை தேய்ந்து கட்டெறும்பு ஆனது போல -  குரூப் டான்ஸ் ஐடியா தேய்ந்து டூயட் ஆனது.

அப்படி இப்படி பேசி,  என்னை மேடையில் ஏற்றுவது என்று - அவர்களை பழி வாங்கும் எண்ணமாக என்னை "பலி " வாங்க கேட்டாள்.  என்ன இருந்தாலும், என்னோடு சேர்ந்து வகுப்பில் நல்லது (லூட்டி) , கெட்டது (punishment) எல்லாவற்றிலும் பங்கு போட்டவள் ஆயிற்றே - நம்ம நல்ல மனசு , சரி சொல்ல வைத்தது.  ஆனால், ஒரு நிபந்தனையுடன்.  நான் பவித்ர பெண் லுக்  தான். அதில் மாற்றம் இல்லை.  அவளுக்கென   கொண்டு வந்து இருந்த தாவணி செட் -  என் கைக்கு மாறியது.  இப்பொழுது, அவளுக்கு ஒரு ஜீன்ஸ் மற்றும் டி ஷர்ட்க்கு வழி பண்ண வேண்டும்.  ஹாஸ்டல் வாழ்  தோழி ஒருத்தி , ஜீன்ஸ் கொடுத்து உதவினாள்.  

ஆனால்,  கூல் guy லுக் கொடுக்க வேண்டிய டி-ஷர்ட் அங்கே எப்படி இருக்கும்?   (நாங்க எல்லாம் நல்லவங்க!)  எல்லாம் girlie shirts.  டி ஷர்ட் வேட்டையில் இருந்த நேரத்தில், எங்கள்  so called practice நேரம் கரைந்து கொண்டு இருந்தது.  பள்ளி நேரம் முடியும் வரை,  பள்ளிக்கு வெளியே போக முடியாது.  பாவம், நாங்க!   நிகழ்ச்சிகள்  ஆரம்பிக்க சிறிது நேரம்  இருந்த போது,    பாரத நாட்டியம் ஆட இருந்த ஒரு சீனியர்  மாணவிக்கு,  மல்லிகை பூ சூடி அலங்கரித்து கொள்ள தேவைப்பட்ட   பூவுடன்,   அவங்க தம்பி  வந்து இருந்தாப்புல.   என் தோழியை விட  
இரண்டு /மூணு  இன்ச் தான்  உயரமாய்  இருந்தாப்புல.  மாணவிகள் மட்டும் உள்ள பள்ளிக்கு வருவதால்  அசத்தலாக ,   பயபுள்ள கூல் டி-ஷர்ட்ல -   வந்து இருந்தாப்புல.  ஹையா.......   இருவரும் முதலில் ஒரு ஹலோ சொன்னோம்.  பின், நிலைமையை சொன்னோம்.  நெளிந்தான்.  "ஷர்ட் கழட்டி கொடுத்து விட்டு, நான்  வெறும் பனியனுடன் எப்படி girls-only பள்ளியில் இருப்பேன்," என்ற நியாயமான கேள்வியை கேட்டாப்புல.  

"கொடுக்காவிட்டால், நிலைமை அதை விட அவனுக்கு மோசமாகி விடும், " என்று சும்மா புருடா விட்டோம்.   "அப்படி என்ன செய்வீங்க?" என்று திருப்பி கேட்குற அளவுக்கு வேலை செய்யாமல், அன்னைக்கு அவன் மூளையும், "As I am suffering from fever ...." என்று  லீவ் லெட்டர் கொடுத்து இருந்தாப்புல போல.  கேட்டு இருந்தால், ஒண்ணும் இல்லை - நாங்க சும்மா வெத்து வேட்டு தான் என்று தெரிந்து போய் இருக்கும்.   அன்னைக்கு அவன் யோசிக்கும் திறனை அடகு வைத்து விட்டு வந்ததால ....... எங்களுக்கு சாதகமா போச்சு..... டி-ஷர்ட் என் தோழியின் கைக்கு வந்தது.  பனியனுடன் ,  அந்த பாரி வள்ளல் ,   பள்ளியை விட்டு  சட் என  மறைந்து விட்டாப்புல.  முல்லைக்கு தேர் கொடுத்தான், அந்த  பாரி வள்ளல்.  அக்காவுக்கு மல்லிகைப்பூ கொடுக்க வந்து டி-ஷர்ட்  துறந்தான், இந்த பாரி.   ப்ச்.

எங்கள் நிகழ்ச்சி குறித்த அறிவிப்பு வந்தது.  ஒரு முறை கூட,  பயிற்சி எதுவும் செய்யவில்லை. அவள் ஒரு பக்கமாக இருந்து கையை காலை தூக்கி ஆடுவாள் - ஏதோ ரஜினி ஸ்டெப் மாதிரி போடுவாள் - நான் இன்னொரு பக்கமாக இருந்து தையா தையா என்று ஆட்டம் என்ற பெயரில் குதிப்பேன்.   திடீர் என்று,  அது solo டான்ஸ் அல்ல,    டூயட் பாட்டு  என்று நினைவுக்கு வரும். ஓடி வந்து, stage க்கு நடுவில் நின்று கொண்டு, இருவர் கைகளையும்  பிடித்து கொண்டு ஏதோ ஒருவரை ஒருவர் சுற்றி " ஆடி" கொள்வோம்.  

பாடல் சரியாக கூட கேட்கவில்லை.  ஒரே அலறல் - இரைச்சல்  சத்தம் தான் -  ஸ்பீக்கர் problem என்று அப்புறம் சொன்னார்கள்.  எனக்கு கேட்டதெல்லாம்,    தோழி  ஆடி கொண்டே - லீவ் லெட்டர் கொடுத்து விட்டு மாயமாய் மறைந்து போன சுந்தரிகளுக்கு கொடுத்த "அர்ச்சனைகள்"   தான்.  அவளின் "வசைபாட்டுக்குத்" தான்,  சத்தம் போட்டு சிரித்து கொண்டே ஆடிக் கொண்டு  இருந்தேன்.   ஒரு வழியாக மேடையை விட்டு இறங்கினால் - கீழே மாணவிகள் எல்லாம் "once-more" கேட்டு கொண்டு இருந்தார்கள்.  அவள் கோபத்திலும், நான் சிரிப்பிலும்  மேடை மீது ஏறி  மனம் போன போக்கில் ஆட்டம் போட்டது,  audience க்கு ஒரு சூப்பர் ஷோவாக மாறி இருந்து இருக்கிறது.   ஆளை விடுங்கம்மா என்று நாங்கள் அப்பீட்டு ஆகி விட்டோம்.  

மறு நாள், பள்ளிக்குள் நுழைந்தால்,  எங்கள் ஜூனியர்ஸ் சிலர் எங்களுக்கு "fans" ஆகி இருந்தார்கள்.  பலத்த வரவேற்பு.  வகுப்பில்,  அந்த ஐந்து மகாராணிகளும்,  தோழியை  பார்த்து ஞே என்று  விழித்தார்கள்.  மற்றவர்கள் ஏற்கனவே எங்கள் "ஆட்டத்தை" பற்றி சொல்லி  பில்ட் - அப் கொடுத்து விட்டு இருந்தார்கள்.    தோழி,  அவர்களிடம் போய், ஒரு "ருத்ர தாண்டவம்" ஆடினாளே - ஆஹா...... சூப்பர் performance.   அது பொட்டு வெடி அல்ல, சர வெடி.   தூள்! 

பிரச்சனை ஒன்றுதான்.    அதை அந்த ஐந்து பேர்களும் சமாளித்த விதம் வேறு - நாங்கள் அதை சமாளித்த விதம் வேறு - அவ்வளவுதான்! 
  

தெளிவுரை: 

Going back to the class studies,  அது என்னவோ தெரியலை, என்ன மாயமோ தெரியல - வகுப்பில் பேசாமல் ஒரு இடத்தில் அவ்வளவு நேரம் தேமே என்று சும்மா உட்கார்ந்து கொண்டு - கொட்டாவி விட்டுக் கொண்டு இருக்க எனக்கு பிடித்ததில்லை.   துருதுருனு இருக்கும்.   வீட்டில் அமைதி புறாக்களாக  இருக்கும் நானும் எனது தோழிகளும்,  வகுப்பு ஆரம்பிக்கவும்,  வால் முளைக்காத வானரங்களாக மாறி விடுவோம்.  எல்லாமே சின்ன புள்ளைக வேடிக்கை  விளையாட்டுக்கள்தான்.  ஆனால், வகுப்பிலோ பள்ளிக்கு வெளியிலோ எந்த வம்பு தும்புக்கும் போனது  இல்லை - ரவுடித்தனம்  செய்ததும்  இல்லை.  எல்லார் வீடுகளிலும் ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட்டு!  ஸ்ட்ரிக்ட்டு! ஸ்ட்ரிக்ட்டு! 


ஒவ்வொரு ஆண்டு விழாவும் இப்படி ஏதாவது காமெடி நடக்கும்.   கலாட்டாவை  சொல்லிட்டு, கருத்து சொல்லலைனா, அது "வெட்டி பேச்சு"  பதிவாக இருக்காதே.
 
கருத்துரை:
அமெரிக்கா வந்த பின், ஒரு அமெரிக்க ஸ்கூல் டீச்சர் - Mrs.Vickie  என்பவரிடம் இதை பற்றி சொல்லிய பொழுதுதான், அவர் என்னிடம் பகிர்ந்து கொண்ட விஷயங்கள், என்னை ஆச்சர்யத்தில் ஆழ்த்தியது.

மாணவர்களில், இரண்டு விதமாம் - Verbal Thinkers and Visual Thinkers. 

Verbal Thinkers:  http://www.youtube.com/watch?v=TaIBHYgKZn4
பெரும்பாலும்,  மாணவர்கள் இந்த பிரிவினை சார்ந்தவர்கள்தான்  என்ற ஆய்வின் படி,   கல்வித்திட்டத்தில்,  கல்வி முறை அமுல் படுத்தப்பட்டுள்ளது.  Reading and Talking - பாடங்களை வாசித்தலும் - பின்  விளக்கமாக வார்த்தைகளில் சொல்லி கொடுத்தலும் - இத்தகைய மாணவர்களின் கவனத்தை ஈர்க்குமாம்.

Visual Thinkers :  http://www.youtube.com/watch?v=bOmUM0PgIao
 இந்த மாணவர்களுக்கு காட்சி/காணல் முறையே (exploring and explaining with visual aids)  கவனத்தை சிதற விடாமல் வைத்து இருக்க செய்யுமாம்.  அந்த வீடியோ பார்த்தால், புரியும்.    Verbal Teaching Methods, இவர்களுக்கு ஒத்து வராதாம்.  எளிதில் distract ஆகி விட்டு - கவனம் சிதறி,  Hyperactive ஆக வகுப்பு அறைகளில்   இருப்பார்களாம்.  உண்மையில்,  Verbal Thinkers மாணவர்களை விட இவர்கள் புத்திசாலிகளாம்.     இவர்களுக்கு ஏற்ற கல்வி முறை இருந்தால்,    இவர்கள் பெரிய அளவில் சாதிக்க பிறந்தவர்களாம்.

Mrs.Vickie  இன்  "ஆய்வு அறிக்கை" படி,    நான் இரண்டாம் வகையை சார்ந்த மாணவியாக  இருந்து இருக்கிறேனாம்.    அதனால் தான்,  அத்தனை ஆட்டம் போட்டும்,   ஒரு வாட்டி கூட பெயில் ஆகாமல்,   நல்ல மார்க் எடுத்து பாஸ் ஆகி வந்து இருக்கேனாம்.  நம்புங்க .... நம்புங்க .... இல்லைனா...... இல்லைனா .......
"இல்லைனா, என்ன செய்வ?"  என்று கேட்காதீங்க.... அப்புறம் ஏதாவது பில்ட்-அப் பதில் தான் தர வேண்டியது வரும். சும்மா.... ........ஹா,ஹா,ஹா,ஹா.... என்ன, போனா போகுதுன்னு  நம்பிட்டீங்களா?  ஓகே.... ஓகே....    நன்றிங்கோ.     எனக்கு ஏற்ற முறை படி,  கற்று தந்து இருந்தால்,  நானும் சாதித்து இருப்பேனாம்   - சே...... வடை, பாயாசம்,  அப்பளம் எல்லாம் போச்சே!    சரி, சரி, ரொம்ப சிரிக்காதீங்க - புரை ஏறிக்கப் போகுது.

முடிவுரை:

மக்களே, உங்கள் பிள்ளைகளுக்காவது , அவர்களுக்கு எந்த முறையில் படிப்பது எளிது  என்று தெரிந்து கொண்டு, அதன் படி கல்வி கற்று கொள்ள வீட்டிலாவது நீங்கள் கொஞ்சம் உதவி செய்யுங்கள்.  Visual Thinkers க்கு tuition எல்லாம் வேலைக்கு ஆவுறதில்லை.   எல்லோரையும் ஒரே   அச்சில் ஊற்றி,  ஒரே மாதிரி வடிவங்களாக  வார்த்து  எடுத்து வைக்க முடியாது.  


  

" நண்பன்டா....... அப்படித்தான் சொல்லிக்கணும்"

சில நாட்கள் முன்,  எங்கள் நண்பர்கள் கூட்ட சந்திப்பு:

அங்கே பரிமாறிக் கொள்ளப்பட்ட கருத்து கதம்ப  மாலைகள்: (ஆமாம், எங்களுக்கு ரொம்ப முக்கியம் என்று யார் கேக்குறது? நாங்க எப்படியும் சொல்வோம்ல.)

முதல் வெட்டு:

"எங்க டிபார்ட்மென்ட்ல தான்,  சில வருஷங்களுக்கு முன் மிஸ் ராஜஸ்தான் ஆக வந்த பொண்ணு மாஸ்டர்ஸ் டிகிரிக்கு படிக்க வந்து இருக்கிறாள்."

"யாருடா அது?  அந்த மொக்கை பிகர் - மிஸ் ராஜஸ்தான் ஆக இருந்துச்சா?  போட்டி நடந்த அன்னைக்கு மற்ற ராஜாஸ்தான் பொண்ணுங்க எல்லாம் ஒட்டகப் பால் கறக்க போய்ட்டாங்க  என்று நினைக்கிறேன்."

"இதோ பார்ரா - இந்த மிஸ்டர் தமிழ்நாடு  கண்டுபிடிச்சு சொல்லிட்டார்!"

 இரண்டாம் வெட்டு:

"ஏண்டா - ரஜினி பட முதல் ஷோவுக்கு $30  கொடுத்து பார்த்து இருக்கியே.  அவர் பொண்ணு கல்யாணத்துக்கு உன்னையெல்லாம் வர வேண்டாம் என்று சொல்லிட்டார் தெரியுமா?"

" டேய், நானாவது  $30 மட்டும் கொடுத்து ஜாலியா ரஜினி படம் பார்த்தேன்.  உன் கல்யாணத்துக்கு, லாயல் கஸ்டமர் ஆக  எத்தனை லட்சம் செலவழிச்சு போத்திஸ்ல ஜவுளி வாங்கின.  அதுக்கு போத்திஸ் கடை  ஓனர்,  தன் வீட்டு கல்யாணத்துக்கு உன்னை அழைச்சாரா?  உனக்கு ஒரு நியாயம் - எனக்கு ஒரு நியாயமா?"

 மூன்றாம் வெட்டு: 
"ம்ம்..... தனிமையில இனிமை காண முடியுமா?"

"ஏண்டா,  பெருமூச்சு விட்டு புலம்புற?"

"  அழகான பொண்ணுங்க, என்னை கண்டுக்க மாட்டேங்குறாங்க.  அழகா இல்லைனா, நான் கண்டுக்க மாட்டேங்குறேன்.  அதான், என்ன பண்றதுன்னு தெரியல."

"ஒண்ணு மட்டும் தெரியுது.  உன் மூஞ்சை நீ கண்ணாடியில ஒழுங்கா  பார்த்து இருக்கியோ இல்லையோ -  நான்  உன் மூஞ்சை நல்லா பாத்து இருக்கிறேன்டா.   உனக்கு இந்த ஜென்மத்தில கல்யாணம் இல்லை."

நான்காம் வெட்டு:
"என்னடா, ரொம்ப நாளா ட்ரை பண்ணிக்கிட்டு இருந்தியே.  அவள், உன்  லவ்க்கு சரி சொல்லிட்டாளா?"

"நீ வேற எரிச்சலை கிளப்பாத...... அவள் எதிர்பார்க்கிற ஆளு நான் இல்லைன்னு சொல்லிட்டா."

"உனக்கு என்னடா குறைச்சல்?    ஆண்களின் அடையாளம் ஆன வைகிங் (Viking) பனியன் - ஜட்டிகள் - அத்தனை வச்சிருக்கியே."

"டேய், உனக்கு என் கையாலதான் சாவு!"

ஐந்தாம் வெட்டு: 
"என்னடா, புது மாப்பிள்ளை!  உன் மனைவி வகை வகையாய் தினமும் சமைத்து தந்து அசத்துறாங்கனு கேள்விப்பட்டேன். எங்களையெல்லாம் எப்போ சாப்பிடக் கூப்பிட போற?"

"அவளோட அம்மாக்கிட்ட பருப்பு, ரசம், சாம்பார் வைக்கிறது எப்படினு படிக்காம - எங்கேயோ போய் காசு கொடுத்து - cheese stuffed capsicum,  buttered vegetable pasta,  baked mushroom filled  tomatoes, toasted bread masala  - அது இதுனு பேரைக் கேட்டாலே  அஜீரணம் வர மாதிரி உள்ள ஐட்டங்களா படிச்சிட்டு வந்து படுத்துறா... நானே உன் வீட்டுக்கு  வந்து, நல்லா சாப்பிடலாமானு  யோசிச்சிக்கிட்டு இருக்கேன். "

அருவா வெட்டு:  (எனக்குத்தான்)
"சித்ரா, நான் நிறைய ப்லாக்ஸ் வாசிப்பேன்.  ஆண் பதிவர்கள் நிறைய பேர் -  முதலாளித்துவம், சமத்துவம்,  இறைவன் இருக்கிறார்/இல்லை,  முதல் காதல்,  நூறாவது காதல், கள்ள காதல்,  ஜொள்ளியது,  பொய் சொல்லியது,  தண்ணி அடிச்சது, தம் அடிச்சது, பிட் அடிச்சது,  18 + , 28 - ,    மொக்கை போட்டது, குறட்டை போட்டது, சமுதாயத்தில நடக்கிற  நியாயம், அநியாயம்  - அப்படி இப்படின்னு நிறைய டாபிக்ல தைரியமா எழுதுறாங்க..... பெண் பதிவர்கள்ல அப்படி எழுதுறவங்க,  ஒண்ணு ரெண்டு  பேர் தேறினால பெரிய விஷயம்.   நீங்கள் எல்லாம்  எதுக்கு இப்படி  பம்முறீங்க?"

" இது என்ன கேள்வி?   நான் சித்ரா ப்லாக் கூட படிச்சது இல்ல.  ஆனாலும் எனக்கே காரணம் தெரியுதே.  நம்ம  ஊரில இன்னும், ' இந்த அநியாயத்தை தட்டி கேக்க ஒரு ஆண் இல்லையா?' என்றுதானே எதிர்பார்க்கிறாங்க.  'தட்டி கேக்க ஒரு பொண்ணு இல்லையா?', என்று கேக்குற அளவுக்கு நிலைமை வரட்டும். அப்புறம் பாருங்க,  சித்ரா  ப்லாக்ல  என்னமா   பொங்குறாங்கனு!"

சித்ரா:   "எதுக்குப்பா?  குஷ்பூ தங்கை போஸ்ட்க்கு ஆள் தேவைன்னு கேட்டாங்களா என்ன?  முதலில்,  உங்களை எல்லாம்  தட்டி கேட்க "யாருமே" இல்லையா?"

ம்ம்ம்.... இவர்களும் என் நண்பர்கள் தான்...... ஹி,ஹி,ஹி,ஹி,ஹி.....

சூப்பர் மே.. மே.. மே.. மே.. மே.. மேன்!

Hello "blog" World! ...... எதிர்பாரா பயணங்கள், கடந்த வாரத்தில்.   பதிவு வீட்டில் யார்க்கிட்டேயும் சொல்லிக்காமல் போயிட்டேன்.......... என்னையும் மதிச்சு - தேடி - மெசேஜ் அனுப்புன அனைவருக்கும் நன்றி......

சரி,   எல்லோரும் சூப்பரா இருக்கீங்களா?   எல்லாம் சூப்பரா போய்க்கிட்டு இருக்கா?
  நான் சூப்பரா இருக்கேன்......
சென்ற வார பயணத்தில், எல்லாமே சூப்பரோ சூப்பர்.   புதிதாக ருசி பார்த்த உணவு வகைகளில் இருந்து பார்த்த இடங்கள் - படம் எல்லாமே சூப்பரோ சூப்பர்.  கூட இருந்த நண்பர்கள் கூட்டமும் சூப்பரோ சூப்பர்.

சென்ற வெள்ளிக்கிழமை,  இலினாய் (Illinois)  மாநிலத்தில் உள்ள சிகாகோ  போன போது,  அதே மாநிலத்தில் உள்ள,  Metropolis (about 6,500 population)  என்ற 1838 ஆம் வருடம்  உருவான சின்ன டவுன்க்கு போகும்  வாய்ப்பும் கிடைத்தது.   அப்படி என்ன அந்த டவுன்ல  சூப்பர் விஷயம் பார்த்துட்ட அப்படின்னு கேக்குறீங்களா?

நாம்  Superman காமிக்ஸ் படித்து இருப்போம் - இல்லை, கார்டூன்ஸ் - TV serials or Movies  பாத்து இருப்போம்.
இந்த ஊர்க்காரங்க அவரின்  ரசிகபெருமக்கள்.  1970 களில்,   தங்கள் ஊரையே அவருக்கு Official ஆக dedicate பண்ணிட்டாங்க....   கதைப்படி,  Superman ஆக மாறி வரும் Clark Kent, Metropolis என்ற நகரில் வேலை பார்ப்பதாக வருகிறது.    ஆஹா ...... !

 America's Super Hero, Superman இன் Town இதுதான் என்று ஆங்கே ஆங்கே அறிவிப்புகள்,  பில்போர்டுகள்,  Superman கட் அவுட் வேறு.  நம்புங்க..... நம்புங்க..... நம்புங்க. டாட் (dot).

 (Superman  கட் அவுட் பின்னால்  நின்று ஒருவர், தன்னை Superman போல  போட்டோ எடுத்து கொள்கிறார். கூட,  Supergirl ஆக அவரின் மனைவி.)

15 அடியில்,  Superman க்கு ஒரு பெரிய Bronze சிலை வைத்து இருக்காங்க.

 Yes,  அந்த சிலை முன்னால் இருந்து படம் எடுத்து இருக்கிறது, அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஒபமாவேதான். dot.

 ஒவ்வொரு வருஷமும் ஜூன் மாதம், இரண்டாம் வாரஇறுதி நாட்களில், இங்கே Superman festival நடக்குதாம்.  முக்கியமான போட்டியாக,  Superman Costume Contest நடத்தி, யார் சிறந்த Superman Costume ல வந்து அசத்துராங்களோ - அவருக்கு $1,000 முதல் பரிசு காத்து கொண்டு இருக்கிறது.  Super.  Get ready, Folks!

இன்னொரு சூப்பர் ஆன விஷயம்:  அந்த விழாக் கொண்டாட்டத்தில்,    ஒரு வங்கியை கொள்ளை அடிப்பது போல நடத்தி காட்ட, அப்பொழுது Superman வந்து தடுத்து நிறுத்துவது போல, வருஷா வருஷம் ஒரு "கூத்து"  நடக்குதாம் ...... Boom Boom Super da....... Zoom Zoom Super da...... dot.

 ஊரில்,  Superman சம்பந்தப்பட்ட பொருட்கள் வைத்து ஒரு Superman Museum வேற இருக்குதுங்க.  இதை சுற்றி பார்த்து Superman பற்றிய பொது அறிவை, நாம் வளர்த்துக்கலாம் .  ஹா,ஹா,ஹா,ஹா,......
seriously ,  http://www.supermuseum.com/ -    click செய்து பாருங்க. தெரியும்.
அப்புறம்,  போஸ்டர்ஸ் - டி ஷர்ட் - காமிக்ஸ் புத்தகங்கள் - Superman DVD s  போன்றவற்றை விற்க Superman  Super Store:
(http://store.supermansuperstore.com/index.html )   கடையை நல்லா வேடிக்கை பார்த்தேன். எதையும்  வாங்க ஏனோ தோன்றவில்லை.

Museum வெளியில் உள்ள ஒரு சிலை:

  கீழே உள்ள போட்டோவில்,  Superman look-alike winner with Town Officials:

 
இப்போ நான் திரும்பி வந்தபின்,    Routine க்கு வரத்தான்,  நாள் ஆகும் போல தெரியுது.   வேலைகள்  pending ல வரிசையாக நின்று ஆளை மிரட்டுது...... ஒரு  assistant இருந்தால் நல்லாத்தான் இருக்கும்...... ம்ம்ம்ம்........ எனக்கு ஒரு Superman robot வேணும். dot .

ஒரு சூப்பர் சந்தேகம்:      

அமெரிக்காவில்,  நாடு முழுவதும் எல்லோரும் இப்படி இருக்கிறார்கள் என்று சொல்லவில்லை.  ஆனால், ஒரு ஊரு முழுவதும்  Superman craze  overdose ஆகி  இருக்கிறார்களே!
பொதுவாக Super அதிதீவிர ரசிகர்களின்  feelings ல்  இதெல்லாம்  சகஜமோ? ம்ம்ம்......